De Amerikaanse obsessies
Amos ontdekt dat Ross Tanner niet Steve Rowland is die dood en begraven is in de plaats van Jason Fly en gerekruteerd werd door Heideger. De zaak wordt ingewikkeld.
| "Dit
is een meer militaire aflevering waarin de relatie tussen XIII en
de SPADS (SPecial Assault and Destroying Sections, een elitelegereenheid,
red.) leert kennen. William tekent graag militairen. Vergeet niet
dat mijn eerste lezer, en mijn eerste fan, mijn tekenaar moet zijn.
William houdt van actiescènes. Als personages aan een tafel
zitten te praten, stoort hem dat. Maar dat stoort alle tekenaars.
In al mijn series, behalve Blake en Mortimer die niet van
mij is, gebruikte ik stevige porties teksten want als ik daar op bespaarde,
waren er zodanig veel open vragen dat het verhaal niet meer te begrijpen
viel. Ik probeerde het bondig te doen zodat ik geen vier pagina's
met teksten had. Voorgeprogrammeerde mensen Wat me interesseerde en waar ik over wilde schrijven in deze cyclus, zijn de Amerikaanse obsessies. De moordaanslag op Kennedy is er misschien één van, maar het racisme, de Ku Klux Klan, het Mccarthyisme, de Vietnamoorlog, recenter de oorlog in Irak, de massavernietigingswapens,... dat zijn de werkelijke obsessies die de Amerikanen proberen te vergeten. Ik heb veel gereisd naar en gewerkt in de Verenigde Staten en ik zou er niet willen wonen. Wat me ginder stoort is aan de ene kant kant hun formalisme. Als je in een gemeenschap leeft, dan moet je een aantal dingen zo doen en niet andersom, zoniet word je verbannen uit die leefgemeenschap. En aan de andere kant is er hun zelfbewustzijn. Ze zijn ervan overtuigd dat ze de grootste democratie ter wereld zijn. Ook al zijn ze het grootste land, ik ben er niet zeker van dat ze de grootste democratie zijn. Het Mccartyisme, een regelrechte, intellectuele gruwel, is daar een goed voorbeeld van. |
Een
anekdote die niets met XIII te maken heeft: ik verbleef een
tijd in Pittsburg toen ik voor U.S. Steel werkte, en men had voor
me gereserveerd in een hotel in het centrum dat 's avonds compleet
leegliep omdat iedereen na het werk terugkeerde naar de voorsteden.
Ik was er volstrekt alleen. Dus al lachend zei ik tegen de secretaresse
van de baas: 'Er zijn hier vele mooie meisjes. Het zou leuk zijn als
elk van hen me een avond uitnodigde...' Twee dagen later gaf ze me
een lijst met dertig meisjes die daar werkten en die me zouden uitnodigen
bij hun familie of op restaurant, enzovoort. Ik verduidelijk meteen
dat ik met niemand van hen geflirt heb. Dus om de twee avonden tijdens
mijn verblijf had ik een voor mij onbekende jonge vrouw tegenover
mij die deel uitmaakte van het secretariaat en die mij bij haar thuis
uitnodigde. Dertig keer werd ik geconfronteerd met mensen die me dezelfde
vragen stelden, die in dezelfde soort interieur woonden,die dezelfde
vooroordelen hadden,... Die mensen zijn voorgeprogrammeerd. In
de Verenigde Staten is zowat 5% van de mensen artistiek of wetenschappelijk
begaafd. 65% zijn meelopers die zich kleden zoals men zegt hoe ze
zich moeten kleden, die hun huis inrichten zoals men hen zegt hoe
ze moeten inrichten, die exact dat doen wat men ze zegt dat ze moeten
doen. En de andere 30% zijn volslagen idioten, van kwaaie wil die
hun pistool trekken of op je gezicht willen slaan voor het minste
of geringste." |
1987