Reality Show
XIII gebruikt de valse naam Reginald Wesson om in opdracht van Carrington De Mangoest te arresteren om hem te laten getuigen op het proces van Wally Sheridan.
"Het
Vonnis is een onverwacht album. De nieuwe stafchef James Wittaker
is zwart zoals Colin Powell. We ontdekken dat de verstandshouding
tussen Carrington en Wally verergerd is. Maar vooral dat Wally zijn
eigen partner Kim wil elimineren, de dochter van Carrington. Bovendien
weet de oude generaal vanaf nu dat hij de nummer I is en achter de
moord op zijn broer zit. Je krijgt het gevoel dat het hem niets doet,
mocht Wally zijn dochter niets hebben aangedaan. Vanaf dan wordt het
een beetje zoals in een roman. Het
proces dat via de televisie wordt gevoerd is heel geloofwaardig. Er
zijn enkele verlaten militaire basissen in een verre uithoek van Arizona
of nog ergens anders. Dat Carrington zijn rang heeft gebruikt om er
een in te nemen, is aannemelijk.Kantooruren Voor het schrijven van een scenario maak ik eerst een voorontwerp dat me anderhalf tot twee maanden kost. Het hangt af van de tijd die ik nodig heb om een idee te vinden. Het hangt ook af van mijn andere activiteiten, die mijn vrouw voor me in petto heeft, de reizen die we maken, de weekends die beginnen op donderdag en eindigen op dinsdag. Laten we zeggen dat ik er gemiddeld twee en een halve maand over doe. |
Ik
werk van 9 tot 13 uur en van 15 tot 19 uur, behalve als er veel onderbrekingen
zijn, bijvoorbeeld ontmoetingen met de pers. Ik heb kantooruren. Ik
begon mijn carrière in een kantoor, net als mijn vrouw. In
het weekend werk ik daarentegen niet, dat mag ik niet. In het zuiden,
waar ik een deel van het jaar doorbreng als vakantie, werk ik elke
ochtend, zelfs op zaterdag en zondag, maar uitsluitend 's ochtends.
's Namiddags is voorbehouden voor vrienden, roséwijn,... We gaan van tafel om half drie en vervolgens doet iedereen een dutje. Deze 'discipline' lijkt me onontbeerlijk voor dit werk want als we wachten tot de inspiratie spontaan komt, bijvoorbeeld als we iets anders doen, komt ze nooit. Ik kan twee weken met de vingers draaien in mijn bureau zonder op een idee te komen en dan ben ik heel slecht gehumeurd. Maar ik ga niettemin op tijd naar mijn bureau want als ik iets anders doe en mezelf wijsmaaak dat het idee vannacht wel zal komen, zou dat vergeefse moeite zijn. Ik ijsbeer wat, ik vind niks en ik mopper. Een van mijn handelsmerken is bondigheid omdat het probleem van een scenario bestaat uit het omgaan met informatie. Hoe ver moet je gaan om het uit te leggen? Niet te veel, niet te weinig. Het moet nog steeds begrijpbaar blijven. Veel beginnende scenaristen, kort gezegd veel scenaristen hebben de neiging om te veel uit te leggen omdat ze bang zijn dat het niet begrepen wordt. Resultaat: de lezer stoort zich omdat hij het al lang begrepen heeft. De lezer van nu is niet meer dezelfde als veertig of vijftig jaar geleden. Je mag niet te veel uitleggen. Daardoor kan je elementen toevoegen en aanvullende informatie geven in plaats van het zomaar voor te schotelen." |
1997