Casper en Hobbes behoeft geen inleiding. De strookjesstrips over de zesjarige snotaap en zijn tijgerknuffel verschijnen dagelijks wereldwijd in ettelijke kranten, bij ons is dat anno 2001 in onder andere Het Laatste Nieuws en De Morgen. Nu eens moraliserend of filosoferend, dan weer pesterig handelend zoals het een écht zesjarig joch betaamt, staat het duo garant voor een snelle glimlach vooraleer je de beursberichten induikt om die zoet verdiende glimlach als sneeuw voor de zon te zien smelten — alweer een koersdaling, begot!

Raap je laatste spaarcentjes vlug bijeen en schaf de nieuwste bundeling van Casper en Hobbes aan. 128 pagina’s, da’s dik een uur leesplezier. Verheugd zijn we bijvoorbeeld door de terugkeer van de sneeuwmanzombies, want die Casper moet toch echt wel een krak in z’n hoofd hebben, denk je, als je zijn sneeuwsculpturen aanschouwt. En uiteraard zijn er als vanouds de sterrenavonturen van Spaceman Spiff, zijn aanvaringen met het vrouwelijk geslacht — Inge Dekkers, jekkes —, het eeuwige onbegrip van ouders en leerkrachten en de bijna haat-liefdeverhouding met z’n beste vriend Hobbes.

Dit boek is aangevuld met de éénpaginagrappen in kleur die alleen in de Amerikaanse zondagskranten verschijnen. Voor ons was het al een uitgemaakte zaak: Casper en Hobbes is de beste strookjesstrip van de jaren negentig. Nu de jaren nul nog veroveren... Ze zijn goed op weg.