Ergens. Ergens in de verzopen loopgraven, ergens tussen 1914 en 1918, wachten tien Franse soldaten op hun dood. Samen ploeteren ze in de modder, in hun stront, in de ingewanden van hun doodgeschoten makkers. Vechtend tegen de angst. Vechtend tegen de moffen. Vechtend tegen zichzelf. In hun beschutte barak ligt Eugène Méat dood op de grond. Hij werd vermoord door zijn eigen slijkbroeders met een bajonet. Net op dat moment valt luitenant Sauveur Albertini de schuilkelder binnen. Als lid van de militaire politie dwingt zijn eergevoel hem om de moord op een van de zijnen te ontraadselen. Maar wie kan het wat schelen? De Duitsers zijn overal en straks zijn ze toch dood.

De Loopgraaf is een aardige debuutstrip van de Fransman Christophe Marchetti. Grafisch leunt de voormalige gameontwikkelaar sterk aan bij de Spaanse school van Rubèn Pellejero en Jaime Martin. Vette lijnen, duidelijke kaders en een sterk kleurgebruik tekenen zijn eersteling. Je ziet hem groeien per pagina.

Hij riskeert zich echter aan een thema waar de bakens al serieus verzet werden door Tardi (Loopgravenoorlog) en Frank (Zoo 3), maar hij kiest er voor om het oorlogsveld te gebruiken als een beklemmende ruimte waaruit niemand kan ontsnappen. Wat telt is het moordonderzoek. Een aanval van de punthelmen doet het verhaal helemaal kantelen. Plots is de oorlog meer dan een abstracte dreiging of een verblindende explosie van een paar loopgraven verderop. Gestuwd door een vaste kaderopbouw schiet het ritme fors de hoogte in. De soldaten worden onherkenbaar in de strijd. Anoniem sterven zij in het slijk van de Grote Oorlog. Ook de onervaren Sauveur ondergaat een totale metamorfose die eindigt in een van de mooiste stripplaten van dit — toegegeven — nog prille jaar. Die hele ommezwaai wordt extra in de verf gezet door een schitterende inkleuring. De bloederige aardetinten hullen zich langzaamaan in een ijzig blauw. Knap gedaan.

Oh ja, bij Daedalus zijn ze vergeten een fluogele promosticker op de cover te kleven. Zo hadden ene Xavier Dorison, ene Christophe Arleston, ene Serge Le Tendre en een zekere Jean Van Hamme deze strip onlangs nog verkozen tot beste debuut van 2007.