Daisy. Steeds meer moet John Haig aan haar denken. En dat terwijl hij werk genoeg heeft. Als politieagent in Athens wordt hij geacht een moordenaar te klissen. Maar zijn gedachten keren steeds terug naar wat er bijna twintig jaar geleden, in 1957, gebeurde. Toen leerde hij Daisy kennen. Zij was op weg naar Manhattan Beach, nabij Los Angeles. Smoorverliefd besloot John een eindje mee te reizen. Maar het werd geen rustige trip. Daisy was eigenlijk op de vlucht voor haar oom die haar zou misbruiken. En die oom zit al snel achter hen aan. Opwindend allemaal, maar als politieagent moet je er je gedachten bijhouden en dat zal John geweten hebben...

Na Bloedbanden trakteren Hermann en Yves H. ons op Manhattan Beach 1957, het tweede deel van wat een Amerikaanse trilogie moet worden. Na een imposant oeuvre van meer dan zestig albums hoeven wij Hermann wellicht niet meer voor te stellen. En ook nu ontgoochelt hij niet. Hij verwent ons opnieuw met mooi geschilderde tekeningen. Opvallend is het gebruik van grijstinten voor de flashbacks.

Voor de derde keer doet hij voor het scenario een beroep op zijn zoon. En het moet gezegd, Yves H. wordt steeds beter. Hij schreef een goed opgebouwde donkere road movie, met een belangrijke bijrol voor Elvis. Manhattan Beach 1957 is de eerste echt geslaagde samenwerking tussen Hermann en Yves Huppen. Dat belooft voor de toekomst.