In één woord: subliem! Dit krijg je wanneer je een script van de intrigerende Dorison (W.E.S.T.) combineert met het tekenkundig vuurwerk van Alice.

In een scène waar je koude rillingen van krijgt, zien we hoe in het klooster van Veynes een sinister schrijn wordt ontdekt. De inhoud ervan wijst op het bestaan van een nooit eerder vernoemd Derde Testament. Op de ontdekking volgt een lugubere slachtpartij die niet onopgemerkt blijft.

De zoektocht naar het Derde Testament begint in Parijs, waar de inquisiteur Conrad van Marbourg ontboden wordt om een onderzoek in te stellen. Noodgedwongen ziet hij zich verplicht de jonge Elisabeth van Elsenor onder zijn vleugels te nemen, die door een verrassend drama zelf bij de zoektocht betrokken wordt. Na Parijs leidt het onderzoek hen via de Pyreneeën naar een onwaarschijnlijke bibliotheek in Spanje en een kille burcht in het grauwe Schotland, om uiteindelijk terug te leiden naar de sombere Franse bossen. Het einde van hun zoektocht voert hen tot slot naar een locatie waar God zelf zich niet zou willen wagen. Om de adrenaline nog verder op te pompen krijgen ze een horde jagers achter zich die visueel tot de meest indrukwekkende vijanden behoren die we ooit in een strip gezien hebben.

Dorison houdt een stevig tempo in de gebeurtenissen en Alice vult aan met spektakel en decors waar comictekenaar Brian Hitch jaloers op zou worden terwijl bepaalde aanvalsscènes zo weggeplukt lijken uit de indrukwekkende Orks-aanvallen uit The Lord of the Rings-trilogie. De voelbare dreiging maakt duidelijk dat meer dan één personage het einde van dit indrukwekkende vierluik niet zal halen. De vertrouwde Indiana Jones- en In de Naam van de Roos-elementen herbergen een complex geconstrueerd scenario dat tot de laatste pagina de zorgvuldig geplande geheimen weet te bewaren. Maar goed ook want met dit vierde en laatste deel davert Het Derde Testament naar een allesverzengende climax waar nog lang over nagepraat kan worden.