De Poolse graaf Mieszko Skarbek duikt op in het Parijs van 1843. Hij stelt zich aan kunstkenner Northbrook voor als iemand die uiterst geïnteresseerd is in de werken van een te vroeg gestorven schilder, Louis Paulus. Northbrook van zijn kant, beweert dat hij nagenoeg het hele œuvre van Paulus in zijn bezit heeft.

Geen vuiltje aan de lucht, tot aan het licht komt dat Graaf Skarbek 227 doeken van die Paulus bezit. Dat is niet zo verwonderlijk als blijkt dat hij zelf de doodgewaande schilder is. Hij is tien jaar na zijn vermeende dood, teruggekeerd om wraak te nemen op Northbrook, die hem toen gemanipuleerd en — althans dat dacht hij — vermoord heeft.

Wat volgt is een waar rechtbankdrama uit de oude doos, een soort Matlock in de negentiende eeuw. Sente, deze keer niet gehandicapt door het blok dat hij aan zijn been meesleepte bij het schrijven van zijn Blake en Mortimer-scenario’s, verdient zeker en vast een pluim. Ondanks het saaie rechtbankgegeven slaagt hij er immers in om het verhaal ten allen tijde boeiend te houden. Hij houdt bovendien duidelijk nog enkele feiten achter de hand die ons doen uitkijken naar het voltrekken van de wraak van de graaf in het volgende afsluitende deel. Verder slaagt Sente erin om het album subtiel te doorspekken met knipogen naar andere verhalen (herken De Graaf van Monte Christo van Alexandre Dumas) en historische feiten en figuren (Frederic Chopin, de onafhankelijkheid van België,...). De grootste eer is echter weggelegd voor Rosinski, die nog maar eens bewijst wat voor een expressief tekenaar/schilder hij is. We hebben dan ook de indruk dat hij voor dit album rustig zijn tijd kon nemen, waar hij de laatste Thorgals TGV-gewijs moest afwerken. Er was zelfs tijd over voor een extraatje: heel wat gelukkige lezers hebben de speciale versie op de kop getikt, waarin vijf prachtige ex-librissen zaten van de meester himself. Een dikke kers op een al meer dan behoorlijke taart.