DE WERELDEN VAN ALDEBARAN - 3E CYCLUS: ANTARES 1
Léo • Dargaud
64 p. (SC)
|
|
| (Alweer) een nieuw begin |
|
Stripauteurs met een trouwe én uitgebreide fanbasis, ze zijn niet dik gezaaid. Wanneer de auteur in kwestie dan nog een redelijk beperkt tekenaar is, wordt die kans op succes al helemaal klein. Toch heeft de Braziliaan Leo (pseudoniem voor Luiz Eduardo de Oliveira) dit huzarenstukje klaargespeeld. Hij debuteert begin jaren negentig met de sympathieke westernreeks Trent, maar het is de vijfdelige reeks Aldebaran die van hem een verkoopstopper maakt. Tot in den treure worden sindsdien 's mans creaties van intrigerende wezens en geloofwaardige werelden geroemd. Hij heeft van sciencefiction opnieuw een relevant genre gemaakt, waarin hij naar hartelust zijn creativiteit kwijt kan. Pers én publiek omarmen hem met elk deel weer wat inniger.
Bij het afsluiten van Aldebaran blijkt al gauw dat Leo verder wil gaan en een reeks van cycli wil maken onder de noemer De Werelden van Aldebaran. Betelgeuze is daarin de tweede in de rij en opnieuw tapt Leo uit een gelijkaardig vaatje. Antares is nu de derde cyclus van vijf delen waaraan Leo begint. De vrees voor herhaling en verveling zit er een beetje in na de wat voorspelbare laatste delen van Betelgeuze. Het lijkt alsof de strips van Leo een vaste formule zijn geworden. In dit eerste album van Antares geeft hij die twijfelaars echter lik op stuk.
Nog steeds combineert zijn verhaal nieuwe waarachtige omgevingen met het leven van geloofwaardige personages, maar Leo verandert kleine zaken aan de verhaalstructuur. Zo toont hij bijvoorbeeld een verhaallijn op twee aparte plaatsen, die hij in vorm van hoofdstukken afwisselend volgt. Het creëert een spanning voor de volgende delen, omdat we als lezer al een zicht hebben op de gevaren die Kim ongetwijfeld zal lopen. Tegelijk speelt ook de planeet aarde in dit album een grote rol. Hoofdpersonage Kim krijgt daar heel wat achtergrond bij. Het lijkt erop alsof de ecologische verwoesting door de mens een centrale thematiek zal worden in Antares.
Een echt tekenwonder is Leo nooit geweest, maar het moet gezegd dat zijn statische, maar overtuigende figuren ook in dit verhaal perfect acteren. Leo heeft lak aan de effectjagerij die doorheen veel van de huidige strips raast. Hij wil een verhaal vertellen met beelden en doet dat telkens weer op de meest pure en eenvoudige manier. Kortom, deze eerste aflevering van Antares voorspelt veel goeds voor de volgende delen van deze cyclus. |
|
| > MARC BASTIJNS — juni 2007 |
