Met Morgen, Misschien leveren Steven Dupré en inkleurder Walter De Strooper meteen het sterkste album af uit de nog jonge Coma-reeks. Voor Vincent verloopt de terugkeer uit zijn coma moeizaam: fysiek herstel ligt in het vooruitzicht, maar uit een akelig moment blijkt dat de voorafgaande gebeurtenissen diepe sporen hebben nagelaten. Hij ontvangt een brief van Dana, waarin ze uitweidt over haar verblijf in het Canadese stadje Paradise in de weken voor haar coma. Een hele decorwissel, maar meteen ook een geslaagde zet. Net als het gebruik van de verschillende subplots die je doorheen de vertelling aan het verhaal gekluisterd houden. We keken ook verbaasd op toen Dupré de leesrichting plots veranderde, maar het ‘split-page’-experiment herdefinieert de pagina-indeling en levert een interessante economische vertelling op.

Samengevat heeft Steven Dupré als auteur opnieuw enorme stappen gezet. Door de talloze hints komt de twist op het einde niet meteen als een grote verrassing, maar het roept wel een aantal zeer interessante vragen op: bij het ongeluk van Vincent meenden we niet iets gelijkaardigs te hebben gezien, en we vragen ons ook af wat deze gebeurtenis te maken heeft met de ervaring van Mr.Talbert. Wij hopen alvast op een sterke achterliggende plot.

Na het jarenlange voorbeeld van Marvano heeft nu ook Dupré zijn weg gevonden naar de commerciële Vlaamse volwassenenstrip, waarvoor hij dringend de nodige erkenning verdient! Vlaanderen juicht! Allez, au suivant!