Slechts weinig stripauteurs kunnen een hele carrière baseren op één album. Art Spiegelman is er één van en Maus is zijn geniale creatie die nu al meer dan vijftien jaar lang de stripwereld in zijn ban houdt. Het is een pijnlijk aangrijpende vertelling van de Holocaust en een strip die iedere stripliefhebber al minstens een keer heeft ingekeken. Ook Spiegelman besefte het gewicht van zijn creatie en raakte creatief verlamd. Het kwam pas door de gebeurtenissen van 11 september 2001 dat hij opnieuw emotioneel zodanig door mekaar werd geschud, dat hij dit in een strip wilde verwerken. In tien grote krantenbladzijden tekende hij zijn emoties en opinies over de gebeurtenissen en hun nasleep van zich af. Zelf noemt hij de pagina’s dan ook eerder graphic essays in plaats van een stripverhaal.

Grafisch lijkt Spiegelman weinig geëvolueerd te zijn sinds Maus, maar in de opbouw van zijn pagina’s experimenteert hij erop los met zijn bladspiegel. Hij toont dat voor hem de oude stripverhalen een vorm van vlucht waren uit de wrede realiteit. Achterin het boek staat dan ook een uitgebreide bijlage met prenten uit Spiegelmans favoriete stripverhalen. En zijn opzet slaagt: hij weet zijn ontzetting en ontreddering die hij na 11 september voelde indrukwekkend over te brengen op de lezer. Zijn commentaar op de gebeurtenissen vormt een genuanceerde getuigenis die geloofwaardigheid geeft aan de hele anti-Bush hetze in Europa. Terwijl meer en meer Amerikaanse stripmakers de journalistieke toer opgaan in hun strips (Joe Sacco, Ted Rall), vertrekt Spiegelman exclusief vanuit een persoonlijk standpunt en heeft hij niet de bedoeling om een algemene waarheid te verkondigen. Dat maakt In de Schaduw van Geen Torens tot een indrukwekkend getuigenis.

Zo sterk en relevant als de inhoud is, zo misplaatst is echter de uitvoering van dit verhaal. Het boek telt in totaal 42 bladzijden, op hard karton gedrukt, enkel om het geheel wat meer volume te geven. Voeg daaraan een onredelijk hoge prijs toe en we krijgen een boek dat zo goed als onbereikbaar wordt voor de gemiddelde stripliefhebber. En dat is doodjammer voor een strip met zo’n onmiskenbare kwaliteiten.