Ook bij de CIA bestaan er weinig opwindende taakjes. Floyd Whitman, die toch kan bogen op heel wat ervaring, moet de hort op om in Florida mensen te gaan vragen waarom ze niet zijn gaan stemmen. Vreemde opdracht, zal je zeggen. De VS zijn België niet, dus van stemplicht is er geen sprake. Maar Floyd komt tot de ontdekking dat een juridisch consultatiebureau in gans Florida bijna duizend stemgerechtigden, voornamelijk zwarten, de raad gaf om op de dag van de verkiezingen braaf thuis te blijven. Floyd zoekt uit wie en wat er allemaal achter dit duister zaakje zit.

Na de belastingsdienst (I.R.$., de tweede beste verkochte reeks van de collectie Derde Stroming) neemt topscenarist Stephen Desberg een andere Amerikaanse overheidsinstantie, de CIA, onder de loep. Een beginneling zou van bovenstaand verhaal een slaapverwekkend scenario schrijven. Met al zijn ervaring zag Desberg in dat deze verhaallijn nogal magertjes is om 48 bladzijden lang te blijven boeien. Vandaar zijn geniale zet om ons via flashbacks te vertellen hoe Floyd bij de CIA verzeild is geraakt en hoe hij al bij zijn eerste opdracht in contact kwam met de Russische maffia. Het gevolg is een vlotlezend eerste deel vol afwisseling, waarin we het hoofdpersonage meteen goed leren kennen.

Hugues Labiano brengt dit allemaal vakkundig in beeld, ook al heeft hij blijkbaar nogal moeite met het tekenen van hoofden, maar daarover gaan we niet zeuren. Daarvoor is het scenario te goed.

Het idee voor deze zesdelige reeks kreeg Desberg trouwens bij... de Belgische fiscus. Tijdens een signeersessie van I.R.$. vertrouwde één van de aanwezigen hem toe dat een groep inspecteurs zich permanent bezighoudt met de Russische maffia. Maar die persoon dacht toen dat ze hun werk niet goed deden om de simpele reden dat ze nog in leven zijn! Deze uitspraak haalde het eerste album van Black Op. Wie had ooit gedacht dat onze belastingsdienst stripauteurs op een positieve manier kan inspireren?