Scenarist Sylvain Runberg woont in Stockholm en laat hij nu net mee profiteren van de Scandinavische krimigolf die al heel wat jaartjes aanhoudt. Als bewerker en bedenker van nieuwe verhalen van Millennium situeert hij andere van zijn misdaadverhalen dikwijls in Zweden, zo ook Zang der Runen.

Wat aanvankelijk start als een bloedige, opzwepende thriller over een zoektocht naar de ontvoerder van een populaire zangeres mondt uit in een mysterieuze moordzaak met magische elementen uit de Noordse mythologie. De single lady Eva Sundström werkt bij de criminele politie en bijt zich vast in de zaak. Ze zal moeten samenwerken met de oudere weduwnaar Josef Wörg die vanuit zijn vakgebied als archeoloog gespecialiseerd in de Vikingbeschaving een hulp van onschatbare waarde zal zijn.

Voorwaardelijke wijs, want hoewel dit eerste deel van een eerste tweeluik ons al op hete kolen laat zitten, moet het nog echt knallen in het vervolg. Intussen krijg je wel een stevige detectivethriller geserveerd die Jean-Charles Poupard aardig weet uit te buiten om een ongemakkelijke sfeer met veel donkere partijen, spannende actiemomenten en verrassende opkikkertjes neer te zetten. Zijn realisme is zwierig en overtuigend.

Zang der Runen is een goede aanwinst voor INdruk. Alleen is het vertaler Kris De Saeger nog steeds niet duidelijk dat er de laatste pakweg vijftien jaar heel wat taalregels zijn aangepast, te beginnen met het gebruik van samengestelde naamwoorden. En dan is er nog het verschrikkelijke "best bekende"... "Bekendste" is vooralsnog de regel. De enige ergernissen die we bij dit eerste album voelden, waren zijn schuld.