Het team rond Jean Nomane is erin geslaagd het recept van het tegengif voor het vernietigingswapen Lacrima Christi te pakken te krijgen. Probleempje: het is in een onleesbaar geheimschrift opgesteld. Ze gaan dus weer fullspeed op zoek naar een manier om de code te breken. Dit is in een notendop de synopsis van het derde deel van deze esoterische conceptreeks, de vierde spin-off ondertussen van De Geheime Driehoek. En Didier Convard is weer goed op dreef. Vonden we dat hij in het vorige deel nog wat veel tekst nodig had, deze keer doet hij een Renny Harlinneke en gaat hij voluit voor de actie: ontploffingen, schipbreuken en achtervolgingen volgen elkaar in een hels tempo op. Hij zorgt er zo voor dat Denis Falque zijn grafisch hartje serieus kan ophalen.

Een van de gemene big shots uit het verhaal is een mannetje dat overduidelijk refereert aan Kim Jong-Un. Nu de koude oorlog met Zuid-Korea lauwwarm geworden is, gaat de scenarist misschien beter op zoek naar een andere slechterik. Toch vinden we het straf hoe hij dit particuliere genre steeds weer nieuw leven in weet te blazen. Je zou denken dat je het na vierentwintig albums stilaan wel gehad hebt met al die religieuze mysteries. Door een vlotte combinatie van geloofwaardige verhaallijnen en sterke personages blijft Convard het toch allemaal uitermate boeiend houden. En dat vinden we een onaards degelijke prestatie...