Eindelijk lijkt Giovanni zijn schaapjes op het droge te hebben. De man is een gewaardeerd filosoof in Jeruzalem, hij is getrouwd met de mooie Esther, die ook zijn eerste kind verwacht, en zijn onbereikbare jeugdliefde Elena heeft hij eindelijk uit zijn gedachten verbannen. Alles loopt voorspoedig totdat hij tijdens een reis naar Algiers een noodstop moet maken op Cyprus. Daar valt hij dan in handen van gouverneur Contarini, de vader van Elena, die nog een serieus ei met hem te pellen heeft.

We hadden de man zo graag een fijn einde gegund, maar dat was buiten waard Frédéric Lenoir gerekend, de auteur op wiens werk deze vijfdelige reeks gebaseerd is. Samen met Rodolphe beende hij zijn roman uit tot de essentie en gooide hij alle religieuze en filosofische ballast grotendeels overboord. Zo houden we een vlot verteerbaar avonturenverhaal over dat de spanning er tot het einde weet in te houden. Dat de bordkartonnen personages nooit echt de nodige sympathie weten op te wekken, moet je er jammer genoeg wel bijnemen. Tekenaar Griffo is er in elk geval wel in geslaagd om de reeks mooi af te werken, al zijn sommige grimassen van zijn hoofdpersonages weer niet erg geloofwaardig.

Zo blijft het moeilijk om de reeks op haar merites te beoordelen. We hebben er ons goed mee geamuseerd, maar jammer genoeg kan je niet om de tekortkomingen heen. De reeks startte onder een goed gesternte, maar het had net dat beetje meer mogen zijn.