De strenge hongerwinter van 1709 teistert het land nog steeds. Toch sterven de Fransen niet langer van de honger. Voor ze beseffen verzwakt te zijn van de honger, sterven ze kansloos van de genadeloze koude. De tijd dringt dus voor Loys Rohan: de opdracht die hij van het hof kreeg, moet slagen. Die lading graan moet worden veilig gesteld, ongeacht de tegenstand. Loys Rohan gaat dus niet alleen een gevecht aan met hen maar ook met de tijd en de honger.

Het tweeluik Winter 1709 is een gezamenlijke inspanning van het echtpaar Philippe Xavier en Nathalie Sergeef. Bij het verschijnen van het openingsdeel waren het de tekeningen van Philippe Xavier die ons nieuwsgierig maakten naar dit verhaal. Het tweede deel gaat op de ingeslagen weg verder.

Mooi besneeuwde landschappen en flitsende zwaardgevechten beloofden het zout te zijn bij het gepeperd scenario van de strijd om voedsel tijdens de Spaanse Successieoorlog (1701-1713). Nathalie Sergeef leverde de verwachte peper en toch bleven we wat op onze honger zitten. Er hadden nog iets meer kruiden in dit scenario gemogen. Iets pittigs waardoor het hele gebeuren ons wat langer had kunnen bijblijven. We misten dat beetje meer binding met de personages, dat tikkeltje meer diepgang dat alles op smaakt brengt... Dat ene extra ingrediënt dat van deze lekkere maar snelle hap een volwaardige maaltijd maakt.