In een statige woning in een stad in de Verenigde Staten in de jaren 1920 woont de kleine Astrid IJskoud samen met haar butler, huismeid, hond en kat. Haar ouders zijn op reis en de kleine Astrid verveelt zich. Nergens heeft ze zin in, en ze verheft het vervelen tot kunstvorm. Tot plots een losse melktand zorgt voor een aaneenschakeling van gebeurtenissen die het hele huis op stelten zal zetten. Want volgens de butler zal een zwarte muis met een lantaarn op haar hoed een goudstuk geven in ruil voor haar losse tand. Nee, zegt de huishoudster, het is een witte muis op groene slofjes! Astrid IJskoud gelooft er geen snars van en is vastbesloten de waarheid te achterhalen! En Astrid is niet alleen een pienter meisje, ze is bovenal heel vastberaden. Ze zal niet rusten eer ze ofwel bewezen heeft dat de muis niet bestaat, of vastgesteld heeft welke kleur de muis heeft.

Een prachtig in atoomstijl door Fabrice Parme (Koning Snotneus, Robbedoes door, De Familie Piraat) getekend album is het resultaat. En het is als volwassene verleidelijk om in het verhaal een dubbele bodem te ontwaren over hoe sociale media (de muizen in de muren) ons afluisteren en via reclame proberen te beïnvloeden. Laat ons echter niet vergeten dat deze strip al in 2015 uitkwam, toen het schandaal nog niet was uitgebroken.

Dit eerste album is een onvervalste, lekker lezende, prachtig getekende jeugdstrip die de volwassenen ook niet onberoerd zal laten.