DE ZOMER VAN HAAR LEVEN
Barbara Yelin + Thomas von Steinacker • Soul Food Comics 80 p. (HC)
|
|
De juiste passie |
|
Soul Food Comics gaf van de Duitse tekenares Barbara Yelin al het fel gesmaakte en zelfs herdrukte one-shot Irmina uit, volgens onze lezers het negende beste album van 2016. Voor De Zomer van haar Leven ging ze in zee met scenarist Thomas von Steinacker met opnieuw een interessant onderwerp.
Het duo voert Gerda op die in een verzorgingstehuis haar einde voelt naderen. Tijd om haar leven te overschouwen en zich af te vragen of ze wel de juiste keuzes heeft gemaakt. Ze was in de jaren 1960 een briljant schoolkind dat zodanig goed was in wiskunde dat de jongens in de klas haar pesten terwijl haar ouders ontzettend trots zijn. Er ligt een academische carrière te wachten, versterkt door haar passie voor astrofysica. Van de scheve blikken trekt ze zich niks aan, want haar verdere opmars gaat bijna vanzelf. Maar als ze op een dag een leuke knul leert kennen die bij haar andere passies opwekt, leidt dat weldra naar de keuze tussen veelbelovende vooruitzichten in Cambridge of de liefde. En wat daarna?
Op haar 85ste rekent Gerda uit dat ze 0,0000002% van het totale bestaan van de aarde en 0,00000007% van dat van het universum heeft meegemaakt en dat ze een van de 112 miljard bewoners is die deze planeet sinds het allereerste begin heeft gekend. Die wetenschap duidt de nietigheid van het menselijke bestaan uit, laat staan één enkele zomer. Is de keuze voor een bepaalde passie dan niet gewoon altijd juist? Bij het uitdovende laatste hoofdstuk beseffen we dat we er maar beter het beste van maken.
Met een warmer kleurenpalet dan in Irmina en een minder rigide paginaopbouw leest De Zomer van haar Leven luchtiger. De vertelling overloopt een flink stuk van Gerda's leven en is fragmentarischer. Het album is dan wel tachtig pagina's dik, maar tot vijftien keer toe markeren telkens twee pagina's met een volgekliederde achtergrond en de titel van het hoofdstuk een andere fase in het leven van Gerda. Dat zijn al dertig pagina's puur leesplezier minder. In het begin vermoedden we al dat die pauze na elke twee of vier pagina's ons na verloop van tijd zou storen en dat was ook het geval. Uiteindelijk moet je opletten dat je niet te snel door dit album raast of het is uit voor je de impact van de beelden kon laten doordringen en je het geschetste leven van Gerda alweer achter je laat. |
|
> DAVID STEENHUYSE — maart 2018 |