DE LAATSTE FEE VAN HET LAND VAN ARVOR 2 Schaduwrijk
Jean-Marie Michaud + Erik Arnoux • Talent (Blitz - Millennium) 48 p. (HC & SC)
|
|
Verboden vrucht |
|
Aster is een tienjarig meisje en de vrucht van de verboden liefde tussen Pierre en Blanche, de wettelijke partners van de heersers over Arvor. Wat ze niet weet is dat ze bij haar geboorte een bijzondere gave van het elfenvolk meekreeg en eigenlijk aan hen toebehoort. Maar Aster wordt al levenslang vastgehouden in Slecht Castel (what’s in a name?) door de wraakzuchtige tovenaar Narval, ook raadsman in Arvor. De elfen hebben, onder leiding van Maan, al die tijd getracht Aster te bevrijden, maar alle ondernomen pogingen mislukten totnogtoe. Door de sterke magische krachten van Narval is een rechtstreeks tussenkomst uitgesloten, dus moet het feeënvolk steeds rekenen op derden. Odilon de schildknaap, Folianne het herderinnetje en Schaduwrijk de ridder zijn hun enig overgebleven kansen. Bovendien dringt de tijd, want op haar elfde verjaardag zal Aster sterven, als haar ware aard tegen dan niet onthuld wordt.
Naar dit tweede deel van deze onderschatte (het woord is deze keer echt wel op zijn plaats) reeks, hebben we uitgekeken sinds we Folianne met bewondering dichtklapten. Het scenario blijft ook in Schaduwrijk ingenieus (het behoort niet voor niets tot de prestigieuze Franse Grafica-collectie) en heeft wel wat weg van De Orde van de Drakenridders (Varanda + Ange) maar dan in een sprookjessetting. Erik Arnoux is dan ook geen beginneling en schreef met onder meer Celadon Run, Sofaletta (dat hij ook tekent) en enkele vooralsnog niet vertaalde delen van De Onthoofde Arenden al aardig wat strips bij elkaar. Ook Michaud (Spiegelland, De Profundis, De Wetten van het Kwaad) zit al langer in het stripwereldje. De tekenstijl die hij hier hanteert deed ons meerdere keren aan Florence Magnin (De Andere Wereld) denken. Vooral Michauds kleurgebruik is indrukwekkend. En dat weet hij zelf ook. Want af en toe gooit Michaud eens een pentekening in grijs of lichtbruin tussen al zijn kunstwerkjes, meestal dienend voor de achtergronden, wat ze nog meer accentueert. Bovendien weet hij dit trucje ook goed te doseren, want overdaad schaadt al gauw bij dit soort fantasietjes.
De samenwerking bracht in beiden het beste naar boven en ondanks hun palmares, klopt De Laatste Fee van het Land van Arvor al hun eerdere verhalen met voorsprong. Het afsluitende deel Aster verscheen al in oktober 2004 bij Glénat. Hopelijk volgt een snelle vertaling, want de reacties daarop waren bij onze zuiderburen erg positief. |
|
> TOM DE LENTDECKER — april 2005 |