RED RIDER 3 Het Huis Merlijn
Stedho + Lectrr • Standaard Uitgeverij 56 p. (SC)
|
|
Kers op de taart |
|
Na het succes van Amoras en in mindere mate dat van J.Rom - Force of Gold was De Rode Ridder het volgende slachtoffer van een futuristische makeover. Het ijzer smeden als het heet is, noemen ze zoiets. De liefhebber kreeg op drie maanden tijd de hele cyclus te verwerken in even veel delen. Aangenaam natuurlijk, want in normale omstandigheden wacht je als stripliefhebber maanden of soms zelfs jaren voor een vervolg in de winkel ligt. Bij Red Rider was reikhalzend uitkijken naar het vervolg dus niet echt nodig want dik twee maanden na de release van het eerste deel ligt het derde en laatste deel van Red Rider te pronken bij je stripboer.
Aan het eind van het tweede deel werd John overmeesterd door twee discipelen van B'hal en in de koffer van hun truck gedumpt, waar ook Merle (Merlijn) al gevangen zit. De twee moeten Merle naar B'hal brengen en dat geeft John uitstel van executie, want B'hal heeft Merle dringend nodig om Golgoroth terug tot leven te brengen nadat hij de zeven scherven heeft verzameld. Ondertussen gaat CIA-agente Celeste op zoek naar Red, die al enkele dagen vermist blijkt. Haar zoektocht lijdt haar naar het hoofdkwartier van B'hal waar het eindspel van deze trilogie zal plaatsvinden en waar zij een heel belangrijke rol in zal spelen.
Eind goed, al goed zou je dan denken, maar in dit drieluik zal "en ze leven nog lang en gelukkig" waarschijnlijk niet van toepassing zijn voor alle 'goede' personages. Scenarist Lectrr (Steven Degryse) is erin geslaagd tot het laatste moment zijn lezers in spanning te houden om dan uit te pakken met een controversieel einde.
Waar we vooral van genoten hebben, zijn de prachtige tekeningen van Stedho (Steven Dhondt) die ook nu weer uitpakte met heel veel gedetailleerde tekeningen om het verhaal extra kracht te geven. De reeks van het duo bulkt niet van ontelbare dialogen en tekstblokken, maar geven meer dan voldoende ruimte om de tekeningen van Stedho in the picture te plaatsen. Geregeld duiken pagina's op waar geen of nauwelijks tekst op te vinden is, maar die wel duidelijk een deel van het verhaal vertellen.
We kunnen hiermee besluiten dat Red Rider wat weifelend begon met De Zeven Scherven. Er werd al iets meer duidelijkheid geschept in het vervolg, Teufelsberg. Maar de kers op de taart kregen we wel in dit slotstuk, Het Huis Merlijn. Of er aan het verhaal nog een vervolg gebreid wordt, is voorlopig nog koffiedik kijken, maar de makers hebben alvast een opening gelaten om later de draad weer op te pikken. |
|
> PETER ROTTHIER — december 2017 |