Tussen een fel gesmaakt hommagealbum van De Blauwbloezen in 2016 (met Aimée de Jongh als enige Nederlandse of Vlaamse inbreng) en het binnenkort te verschijnen album met Guust-gags door een waaier aan stripmakers uit ons taalgebied verschijnt dit huldeboek aan Agent 327. Neerlands geheim agent vierde weliswaar vorig jaar zijn vijftigste verjaardag, maar de kick-off van deze reeks kortverhalen werd vorig jaar al gegeven in het stripblad Eppo. Om de twee nummers publiceerde een auteur of een duo een kortverhaal van vier pagina's die nu alle tien gebundeld worden. Dat levert een gevarieerd en mooi staalkaartje op van diverse stijlen en aanpakken.

Gerben Valkema, die Hendrik IJzerbroots nemesis Boris Kloris opvoert, blijft het trouwst aan het origineel omdat zijn eigen tekenstijl nu eenmaal het dichtst aanleunt bij die van Martin Lodewijk en de klassieke Franco-Belgische school van André Franquin. Aan Valkema zou je moeiteloos een mogelijke voortzetting van Agent 327 toevertrouwen, want ook inhoudelijk doet hij zijn best om de boel over te nemen. Hij illustreerde trouwens de cover van het Guust-album en in december wordt een Suske en Wiske-album van zijn hand verwacht, hij tekent werkelijk alles. De andere tekenaars forceren zich niet om Lodewijk na te apen en dat is maar goed ook. De eigenheid van alle tekenaars blijft behouden, van de kolder van enerzijds Mars Gremmen en anderzijds Remco Polman (die dicht aanleunt bij Dirkjan waarvoor hij assistentie verleent) en Wilfred Ottenheim over het technische van Danker Jan Oreel en Henk Kuijpers tot het venijnige realisme van Fred de Heij. De verhalen die ze zelf schreven of werden aangereikt door collega's barsten van de knipogen of parodiëren de reeks op milde toon. In de verhalen waarin Hendriks rondborstige sidekick Olga Lawina meespeelt, kaapt ze soms ook wel de hoofdrol. Maar dat laten de verantwoordelijke auteurs zich welgevallen, de lezers wellicht net zo goed. Michiel Offerman en Robbert Damen spelen haar nog het meest uit door een nep-Lawina met hypnotiserende borsten op te voeren.

In vier pagina's moet je geen uitvoerige intriges verwachten, maar zo is de originele Agent 327 ook begonnen. De scherts en de knipoog, verpakt als hulde, primeren. Het vrolijke feestje, waarop de zeventien betrokken auteurs ons vergasten, is er eentje waarbij de lezer zich een vip kan voelen. Hopelijk levert het geen kater op, want het smaakt alvast naar meer.