Bibliografie van Léo
• Amazonia
• Centaurus
• De Laatste Grens
• De Werelden van Aldebaran
• De Werelden van Aldebaran - 2e cyclus: Betelgeuze
• De Werelden van Aldebaran - 2e cyclus: Betelgeuze
• De Werelden van Aldebaran - 3e cyclus: Antares
• De Werelden van Aldebaran: Overlevenden - Kwantumanomalieën
• De Werelden van Aldeberan - 1e Cyclus
• Dexter London
• Kenya
• Mermaid Project
• Namibia
• Verre Werelden
• Verre Werelden
Bibliografie van Rodolphe
• Aan de Waterkant
• Amazonia
• Centaurus
• Cliff Burton
• Comanche (deel 15)
• De Andere Wereld
• De Man met de Klauw
• De Meester van de Nacht
• De Negen van het Godshuis
• De Teutonen
• Dickens & Dickens
• Dock 21
• Gothic
• Grens
• Hemelsluizen
• Het Jacobs-Teken
• Het Orakel van de Maan
• Het Rijk
• Kenya
• Master
• Melmoth
• Memphis
• Mister George
• Moordenaars
• Namibia
• Outsiders
• Raffini
• Taï Dor
• The Village
TRENT integraal1
1. De Dode Man - 2. The Kid - 3. De Outcast


Léo + Rodolphe • Dargaud
152 p. (HC)
Ondoorgrondelijke wegen

'Gesloten' is wel het meest toepasselijke adjectief om het karakter van Philip Trent te benoemen. Gesloten is de sergeant van de bereden politie zeer zeker. Bijgevolg is hij ook niet de meest affectieve persoon in omgang. Zelfs zijn trouwe hond krijgt de meest basale naam die je zo'n dier kan geven. Geen wonder dus dat Trent zich thuisvoelt in een eenzame job als de zijne. Niet iedereen is ervoor weggelegd om ruige en dunbevolkte landschappen te doorkruisen op zoek naar arrestanten, maar Trent lijkt dat als geen ander. Lijkt, want zijn verleden knaagt aan hem. Hij heeft zijn job nodig om zijn zinnen te verzetten, maar met die job komen gevoelens weleens naar boven.

Doorheen de drie verhalen die deze eerste integrale uitgave telt, valt een rode draad op te merken. Trent handelt nagenoeg werktuiglijk en oordeelt zelden echt over iemand. Het interesseert hem eigenlijk ook niet al te veel, er hangt een zekere apathie over hem. De deugdzame mensen blijken vaak niet zo heel veel beter dan diegenen die Trent achternazit, dus wat zou het ook.

Rodolphe geeft zijn verhalen een vrij open slot. Dat, gecombineerd met een hoofdpersonage dat zich niet hecht, versterkt een gevoel altijd naar ergens onderweg te zijn. Naar de vrouw uit Trents verleden of naar Agnes, dat ene personage naar wie Trent zich echt opende.

Léo, vooral gekend als (mede)schepper van scifi-werelden, geeft de wereld van de gesloten, politieman die doorgaans enkel de natuur als gezelschap heeft, een bijpassende statische gedaante. Eentje zonder franjes, die heeft Trent zelf ook niet.

Trent is een reeks die het niet moet hebben van de actie, noch van de sier. De onderliggende boodschap is wat telt. En die boodschap luidt: Onderweg onderga je wat er op je pad komt. Wat dat zal zijn, zie je wel als het zover is.

> DIEDERIK VAN DE VELDE — september 2017