EEN BOEK WAARMEE MEN VRIENDEN MAAKT
Lukas Verstraete • 't Pallieterke 208 p. (HC)
|
|
Good trip, bad trip |
|
Vanmorgen was ze er weer: onze duif. Meestal is ze vergezeld van een zwerm soortgenoten die luidkeels en rigoureus onze tuin in persoonlijke percelen afbakent. Maar vandaag was ze alleen, verwoed om zich heen pikkend om toch maar geen enkel broodkruimeltje of kaasrestje te missen, met haar kopje headbangend alsof de laatste Metallica haar interne metronoom dirigeerde. Haar roodgele oogjes gingen alle kanten uit, flikkerden van links naar rechts, van boven naar onder, tot ze op ons bleven rusten, kopje scheef en klaar om bij het minste teken van onraad op te vliegen. Wat zou er toch in zo'n duivenkoppie omgaan, vroegen we ons voor de zoveelste keer af...
Wij zijn nog niet zover durven gaan, maar het hoofdpersonage uit deze Een Boek Waarmee Men Vrienden Maakt, deinst er niet voor terug om de confrontatie met de lokale duivenpopulatie aan te gaan voordat hij zijn zoveelste transformatie ondergaat. How! Gaan we te snel? Waarschijnlijk wel... Opnieuw! "Er zijn twee manmuizen die werken voor een kat, Pussy, en op regelmatige basis een overval plegen..." Nee, nee, nee... Nog eens! "De protagonist lijdt aan een gespleten persoonlijkheid en is op zoek naar zichzelf en hij komt de duivelin Lilith tegen en..." Nah, we geven het op...
Elke poging tot een synopsis zal dit verhaal nu eenmaal onrecht aandoen. Lukas Verstraete heeft vier jaar aan dit album gewerkt (het was zijn masterproef) en dat is er echt wel aan te merken. Niets is aan het toeval overgelaten. Verstraete neemt je mee op een psychedelische bad trip zonder weerga, leidt je langs zijn favoriete topics uit kunst en film en slaat je helemaal murw in de absurdistische finale. In zijn jeugdige overmoed vergeet de auteur wel eens te doseren en dat doet je als lezer regelmatig naar adem happen, al komt dat de intense flow van het boek ook wel ten goede.
Uitgeverij Bries heeft trouwens (met enige hulp van een geslaagde crowdfunding) weer voor een prachtige uitgave gezorgd: de buitenmaat, het dik papier en de wat vintage aandoende hardcover vallen echt wel op in de etalage van je favoriete stripboer. Met zijn vette tekenstijl en ongebreideld kleurenpalet is de auteur een mooie aanwinst voor de Antwerpse uitgeverij die ook al verwante zielen als Dieter VDO, Wide Vercnocke en Maarten De Saeger een platform bood en zo blijft ijveren voor strips met een grafische meerwaarde.
Deze eersteling van Lukas Verstraete is zeker geen boek dat we een beginnende striplezer zullen aanraden. Daarvoor is het verhaal te zwaar, te gelaagd en beleeft de auteur te veel plezier aan het aftasten van de grenzen van het medium. Maar als je eens wild wil doen en een glibberige zijweg van het platgetreden pad durft inslaan, is dit boek de ideale keuze om je anarchistische belezenheid te etaleren. |
|
> MARIO STABEL — augustus 2017 |