MORTENSENS MONDIALE MYSTERIES 1-2
1. De Rode Robijn - 2. Santa Fé Jail


Lars Jakobsen • Hauwaerts Uitgeverij
48 p. (SC)
Beroepsmisvorming

We maken kennis met geheim agent Mortensen. Hij reist door de tijd om de correcte loop van de geschiedenis te behouden en erop toe te zien dat waardevolle artefacten niet naar het heden of een andere tijd worden meegenomen. Een door een klein team wetenschappers ontwikkeld tijdspistool is namelijk in verkeerde handen gevallen en Mortensen reist hen achterna. In het eerste deel is een rode robijn de inzet van een schattenjacht en achtervolging door de tijd, tot op de Titanic toe vóór het schip een ijsberg raakt. Die ramp moet Mortensen moedwillig laten gebeuren. In Santa Fé Jail wordt een wetenschapper gekidnapt en krijgt Mortensen de opdracht van tijdreizigers om losgeld naar de oude gevangenis van Santa Fé te brengen. Onderweg stort zijn vliegtuig neer en krijgt het avontuur een nieuwe wending.

Dit is een vertaling van de eerste twee albums van een detectivereeks met een fantasytrekje door de Deense tekenaar Lars Jakobsen. De Deense reeks bestaat ondertussen uit vijf albums. Jakobsen heeft een prettige tekenstijl met een tof hoofdpersonage dat in deze eerste twee albums weliswaar nog niet voldoende uit de verf komt omwille van de vele tijdssprongen en de intrige die met hem aan de loop gaat.

De vertelling is vrij rommelig. Maar dat geldt nog meer voor de lettering met zeer storende dubbele spaties na leestekens waardoor er vervelende gaten in de teksten staan. De letteraar heeft dan nog de manie om per se de tekstballonnen compleet te vullen met de teksten, ongeacht de hoeveelheid tekst. Daardoor is er een grote variatie aan lettergroottes waarbij in sommige prenten personages lijken te roepen terwijl dat niet de bedoeling is. In deel 2 worden bovendien af en toe tekstballonnen botweg afgesneden omdat ze buiten de zetspiegel staan. Dit is zeer slordig, amateuristisch en het getuigt jammerlijk van haastwerk. We mogen onze opmerkingen niet wijten aan ons hoofdberoep als grafisch vormgever en de kritiek weglachen als beroepsmisvorming, want dit kon dus echt beter.

> DAVID STEENHUYSE — juli 2017