In de zomer van 1979 is Paul een tiener zoals we die allemaal geweest zijn: rebels, slungelig, onzeker. Een zoekende puber dus. Het zit hem echt niet mee, want ook op school wil het niet echt vlotten. Daar komt verandering in als Paul een aangevraagde subsidie van 6.000 dollar krijgt toegewezen voor een kunstproject op school. Eindelijk iets boeiends waar hij al zijn energie in kwijt kan. Gedreven maakt Paul alle schetsen, organiseert en delegeert. Maar dan neemt de directie hem het project uit handen, met zijn desastreuze rapportcijfers als reden. Voor Paul is dit de druppel. Gedesillusioneerd verlaat hij met slaande deuren de school om er nooit meer weer te keren. Hij neemt een baantje bij een drukkerij aan. Eten, slapen, werken, ja, Paul heeft snel door waar het allemaal om draait als je volwassen wil zijn. Echt vrolijker wordt hij er niet van. Het telefoontje van Guy Cayer, een oude vriend, komt dan ook net op tijd. Guy Cayer organiseert in Val Morin een zomerkamp voor minderbedeelde kinderen. Eén van de leiders heeft op het laatste ogenblik afgezegd. Guy ziet in Paul wel een geschikte vervanger. In het nauw gedreven hapt hij dadelijk toe. Zijn jobje in de drukkerij zegt hij vaarwel. Gepakt en gezakt vertrekt hij naar het zomerkamp. Het laat zich raden dat de tot dan wat introverte puber op kamp uit zichzelf zal breken. Het moederskindje zal voor de eerste keer volledig op zichzelf aangewezen zijn. Kortom, Val Morin zal Paul veranderen van onzekere jongen tot jongvolwassene.

Rabagliati, Canadees, geboren in 1961, maakt al van bij het begin strips rond het personage Paul. In 1999 was er al Paul in the Country (het eerstvolgend te vertalen album, belooft Oog & Blik), gevolgd door Paul Has a Summer Job en Paul Moves Out. Er staan ons nog zeker twee vervolgen te wachten. Ons niet gelaten want de manier waarop Rabagliati vertelt, is zeer herkenbaar. Ontwapenend, universeel, pakkend, grappig. Een rasverteller dus. De tekenstijl heeft veel weg van Dupuy en Berberian (de auteurs van Meneer Johan), maar is gewoon nog veel juister, explicieter ook. We hebben lang gezocht naar superlatieven om Pauls Vakantiebaantje te omschrijven. Tevergeefs. Misschien moet de heer Van Dale ¥Rabagliati' maar eens opnemen.