In maart komt er een nieuwe film van De Smurfen in de bioscoop. Hij wijkt af van de vorige, want het is een volledig geanimeerde versie met de titel The Lost Village (Het Verloren Dorp in de Nederlands gedubde versie). Daarin gebruiken Smurfin, Brilsmurf, Klungelsmurf en Potige Smurf een mysterieuze kaart om een spannende tocht door het Verboden Bos te ondernemen. In het bos wonen vele magische wezens. Het leidt naar de ontdekking van het grootste geheim in de Smurfengeschiedenis, maar daar mag Gargamel niet achterkomen. Over dat geheim lichtten de erfgenamen van Peyo de voorbije jaren al een tipje van de sluier. Er komen namelijk een heel pak nieuwe personages bij: meisjessmurfen!

Wie al die voorkennis niet heeft, valt plompverloren in dit album dat ons inziens te vroeg verschijnt. De voorstelling van enkele gloednieuwe personages moeten we zelfs achteraan dit album ontdekken en dan is er nog met onachtzaamheid te werk gegaan, want de als Smurfstorm, Smurflili en de Grote Smurf-tegenhangster Smurfwilgje voorgestelde meisjessmurfen hebben in de strip de namen Stormsmurf / Smurfstorm (ze worden door elkaar gebruikt), Smurflelie en Wilgensmurf.

Dit album is bovendien geen verstripping van de tekenfilm. Het bundelt integendeel vijf kortverhalen waarin de meisjessmurfen de hoofdrol spelen met de bovenvermelde Smurfen als gasten. Ze leren hun vrouwelijke soortgenoten beter kennen in spannende avonturen waarin soms vreemde fauna en flora voor gevaar zorgen. Samen met die meisjes is ook hun wereldje een compleet nieuw element in de Smurfen-reeks. De meisjes staan hun mannetjes in een jungleachtig decor met lianen en hun boomhuttendorp en ze hebben net als de mannetjessmurfen elk een kenschetsend karakter, al moet je daar nog zelf wat achter komen.

Hoewel er vier tekenaars aan dit album meewerkten — met Laurent Cagniat (Doerakken) als nieuwe naam — is er een grote eenheid in hun werk en dat ziet er nog steeds kwalitatief uit. Het grootste verschil met de klassieke strips is de warme inkleuring met meer schaduwen en effecten om meer aan te sluiten bij de 3D-animatie van de film. Op het tweede zicht camoufleert het invullen van de achtergronden ook wel een beetje de afwezigheid ervan als lijntekening. Voor de Italiaanse inkleurder Paolo Maddaleni is het alleszins een geslaagde carrièreswitch na eerder inkleurwerk voor onder meer Star Trek, Angel (de comicserie als vervolg van de tv-serie) en diverse Disney-strips (onder meer voor Monster Allergy van Ekhö-tekenaar Alessandro Barbucci).

Het is nog te veel puzzelen om zonder de film gezien te hebben, de inhoud op zijn plaats te krijgen. Waar komen de meisjes vandaan zou al een eerste vraag zijn waar we graag het antwoord op hadden gekend. Nu moeten we toch nog naar de cinema om dat te weten te komen.