Merho schroefde de jaarlijkse productie terug van vier naar twee albums en rond de veertigste verjaardag van de reeks mocht een nieuw album natuurlijk niet ontbreken. Net een jaar te vroeg om tegelijk het honderdvijftigste deel te vieren, maar volgend jaar is er gewoon weer een nieuw feestjaar.

Op de backcover van Nepwerk staan de kernwoorden van het verhaal opgesomd. Ze variëren van een gokverslaafde hartspecialist en een revolutionaire 3D-printer over een op de tennisbaan kibbelende Fanny en Alanis tot namaaksportkledij, tennisfraude en andere zaken. Is dat niet wat te veel ineens? Wel, daag Merho niet uit! Zijn verhalen hebben doorgaans heel wat om het lijf, maar het raderwerk loopt gesmeerd. Het spreekwoordelijke zandkorreltje vinden we niet. Maar het zou ook geen ontspanning zijn om dergelijke spijkers op laag water te zoeken. De vaste gegevens zijn aanwezig: een verliefde Firmin Van de Kasseien, Marcel die zich weer eens laat meeslepen in een van Firmins louche zaakjes, een jarloerse Alanis, de ondernemende familie die samen in actie treedt met Charlotte die haar zelfverdegingscursus 'Blijf van mijn lijf' nog eens bovenhaalt,... Schijnbare variaties op een vast thema, maar ze vervelen niet. Aan de nevenpersonages merk je de voorpret bij het bedenken ervan, zoals bij de zwijgzame lijfwachten Ako, Moo, Daa en Tsi, "een oosterse versie van de Daltons", maar ook aan de treiterige inspecteur Kitty Cat, met wie Sapperdeboere andermaal opgescheept zit, die weer van de partij is. Gevolgen van haar doen en laten passen net zo goed in de logica van het scenario. Je staat er te weinig bij stil hoe goed gerodeerd Merho als verteller wel is.

Ondertussen heeft de stripmaker een team rond zich verzameld dat zich hier echt op het hoogtepunt van zijn kunnen profileert. De digitale lijnvoering is bovendien zo zuiver dat zelfs achtergrondfiguren helder en duidelijk zijn weergegeven. Nog meer dan in vorige albums, véél meer, wordt er afgeweken van de statische vier strookjes per pagina en dat is een goede zaak. De spin-off Fanny K. zal aantonen dat het nog extremer kan zonder het Vlaamsche publiek in de war te brengen.

We zien De Kiekeboes dan wel minder per jaar, maar ze zijn elke keer welkom.