QUINTETT 1
Het Verhaal van Dora Mars
Cyril Bonin + Frank Giroud • Dupuis (Impressie(s))
64 p. (SC)
|
|
| David Lean goes Quentin Tarantino |
|
Op een luchtmachtbasis in de neutrale zone in Macedonië nemen vier levens in enkele maanden een compleet andere wending. Twee vrouwen en twee mannen vinden, op zoek naar liefde, geheel andere passies en belanden bij een belangrijk kruispunt in hun leven. Tot zover de tekst op de achterflap.
— "Ha! Ha! U bent bekwamer in het opsporen van vijandelijke infiltraties dan van schrijffouten, beste Villemomble! In het Frans zou het Quintette moeten zijn en in het Engels Quintet."
— "Ah, een idee van onze klarinettist: omdat de groep iets heeft van een jazzband én van een klassieke formatie, stelde hij deze weinig orthodoxe schrijfwijze voor!"
Op het einde van het eerste deel geeft Giroud een onverklaarbaar geheim prijs, de interpretatie van de inhoudelijke samenstelling van zijn nieuwste ingenieuze stripreeks Quintett, inderdaad met dubbele t.
Het is behoorlijk wennen, de grote revelatie Bonin die de groezelige, donkere sfeer van het Victoriaanse Londen in Fog ruilt voor de warme, passionele tinten van Macedonië. Na lezing zijn alle vervlogen sporen totaal uitgewist en moet je vaststellen dat Giroud zijn tekenaarspalet perfect weet samen te stellen.
Bonin is visueel lyrisch: expressief, theatraal, lieflijk, romantisch, dramatisch en heroïsch. Een gezegend kunnen dat je ook terugvindt in Ponts Over de Grenzen van de Tijd.
In De Tien Geboden gebruikte Giroud een manuscript als leidraad. Teruggaand in de tijd werd het mysterie ontbloot. In Quintett gaat hij een stap verder. De relatie(s) van vier mensen toegespitst op één locatie. Een interactie die een enorme discipline en controle vereist. Ten eerste moet Giroud ervoor zorgen dat de albums alleenstaand overeind blijven. De gebeurtenissen in Het Verhaal van Dora Mars tonen je een totaalspektakel met de sierlijke Dora in de hoofdrol. Giroud verstikt die schijnwerperpositie niet door de fascinerende nevenpersonages op de achtergrond te laten. Ze prikkelen je zintuigen, terwijl je geconcentreerd die mooie vastberaden dame blijft volgen. Ten tweede ben je als schrijver verplicht om niet meer het normale stramien te volgen om het volgende verhaal pas te verzinnen als het vorige deel is afgewerkt. Wanneer je episodische vertelling zich op één locatie afspeelt, ben je verplicht alles op voorhand goed uit te dokteren. Toch zeker als verschillende tekenaars gelijktijdig je scenario verstrippen.
Giroud is de uitvinder van de conceptstrip: niet alleen weten waaraan je begint, maar ook al een einde afbakenen met continue correlaties. Of Giroud in dat laatste slaagt, kan je pas na afronding beoordelen. Maar voor de eerste vereiste, verdient Quintett 1 een onderscheiding. Een heerlijk samenspel van twee auteurs die dat grootse lijden van David Lean combineren met de fragmentarische verteltechniek van Quentin Tarantino. Wordt vervolgd. |
|
| > "DETECTIVE VAN ZWAM" — augustus 2005 |
