Dark Dragon Books gaf dit jaar het eerste tweeluik uit van de nieuwe achtdelige reeks Meta-Baron, een spin-off van De Metabaronnen, zelf al een spin-off van De Incal. Hierionder hernemen we de besprekingen van de afzonderlijke softcoveralbums. De integrale is aangevuld met een schetsdossier met mooie potloodtekeningen van alle hoofdpersonages en de coverillustraties.



Deel 1: Wilhelm 100, de Techno-Admiraal (2016)

Uit het grensverleggende sf-epos De Incal vloeide een waaier aan spin-offreeksen voort met De Metabaronnen (en daaruit weer de prequelcyclus Castaka) als een van de populairste afgeleiden. Met Meta-Baron (waarom nu ineens met overbodig koppelteken?) startte in oktober 2015 in het Frans een groots opgezette, nieuwe reeks op scenario van de in Brussel geboren en in Los Angeles wonende Thierry "Jerry" Frissen naar een oorspronkelijk idee van Alejandro Jodorowsky (met "j" in de voornaam, niet met "x"). De vertaling gebeurt deze keer niet door Arboris, wel door Dark Dragon Books. De paleo's, meta's en techno's vliegen je als vanouds om de oren, het sappig vertellende robotje Tonto is opnieuw van de partij (maar niet voor lang), de schaakstukken worden uitgezet op een galactisch speelbord, er wordt niet gekeken op een vloedgolf bloedvergieten en afgehakte ledematen meer of minder, het is kortom een metablij weerzien met de technowereld die alleen Jodorowsky uit zijn koker kan persen. Frissen levert topwerk!

In dit vervolg sturen de auteurs aan op een titanenstrijd tussen enerzijds het al een eeuwigheid gekende hoofdpersonage de Meta-Baron en anderzijds ruimtepiraat Wilhelm-100, de Techno-Admiraal die gekend is voor zijn onoverwinnelijkheid en zijn wreedheid. Omdat de Meta-Baron op weg is naar Marmola, waar de enige energiebron voor interstellaire reizen zich bevindt en waar hij de hand op wil slaan, schakelen de van hun monopolie profiterende Techno-Techno's de Techno-Admiraal in. Maar kan Wilhelm-100 werkelijk de machtigste krijger van het heelal verslaan en ondertussen ook nog de plaats van de Techno-Paus innemen? Een dienaar van Wilhelm-100 heeft een oplossing: een nieuwe Meta-Baron creëren...

Over de tekeningen niets dan goeds. Over Valentin Séchers tweeluik Khaal wisten we al op te merken dat er verwantschap was met De Metabaronnen. Het was moeilijk te geloven dat hij met die serie debuteerde. Diezelfde verbluffende indruk zet hij verder met dit eerste album van Meta-Baron. Hij is een meester van alle details, van het uiterlijk en de aankleding van de personages tot de somberste decors op uitmuntend origineel gevonden locaties. Hij bracht ons trouwens op het idee dat Jason Statham de ideale vertolker van de Meta-Baron zou zijn, mocht het tot een allicht peperdure filmproductie komen. Liefhebbers van de oorspronkelijke reeks De Metabaronnen zullen dit met instemmend gemompel lezen en goedkeuren.

Deze nieuwe reeks zal acht delen tellen, onderverdeeld in vier tweeluiken. Elk tweeluik wordt door een andere tekenaar getekend. Als ze Fransman Sécher willen overtroeven, zullen ze van ver moeten komen. En dat is precies letterlijk op te vatten. Na Sécher is namelijk Canadees Niko Henrichon aan de beurt. Met Pride of Baghdad en het vierdelige Noach werkte hij zich de laatste jaren in de kijker. Voor het derde en vierde tweeluik wordt een beroep gedaan op comictekenaars. Vooreerst Indiër Mukesh Singh (All-New Invaders) en tot slot de Kroaat Esad Ribic (Thor - God of Thunder, Secret Wars, Silver Surfer: Requiem).



Deel 2: Khonrad, de Anti-Baron (2016)

De Meta-Baronnen* waren sinds eeuwen de sterkste mannen van het universum. Zij kregen het rijk op de knieën. Maar de laatste Meta-Baron had andere dingen aan zijn hoofd. Alles laat hem koud, en hij trekt met de Metabunker naar Marmola, waar zijn kaste is ontstaan. Intussen hebben de Technopausen weer het laken naar zich toegetrokken en ze bouwen weer aan een machtige gouden neoplaneet. Daarvoor plunderen ze de krachtige brandstof Epyfiet, een van de natuurlijke grondstoffen van Marmola. Wat in de sterren stond geschreven, gebeurt dan ook. Het komt tot een conflict tussen de Meta-Baron en de legers van de Technopaus. Wilhelm-100, de bloeddorstige techno-admiraal, krijgt Zondernaam er maar niet onder. Maar zijn rechterhand annex pispaal Tetanus heeft dé oplossing. Alleen een Meta-Baron kan een Meta-Baron verslaan en hij slaat aan het klonen. Al snel komt Khonrad, de Anti-Baron, spectaculair op de wereld.

De Metabaronnen is een van de beste series van cultfantast Alejandro Jodorowsky. In een repetitief, kwellend kader dist hij ons het ene straffe verhaal op van deze bloeddorstige familie. Geschift zot, extreem gewelddadig, religieus dwepend, maar o zo verslavend. Juan Giménez zette deze waanzinnig familiesaga op papier en maakte er een enorme successerie van. En zoals dat tegenwoordig gaat, wordt er tien jaar na datum een vervolg aan gebreid met vier tweeluiken. Tekenaar van het eerste tweeluik is Khaal-tekenaar Valentin Sécher en dan weet je dat je vandaag niet beter kan hebben. Duister, scherp en treffend trapt hij niet in de comicval en laat zijn camera niet alle hoeken van de kamer zien. Hersens houden hier gelijke tred met de enorme spiermassa's. Samen met ons kan Jodo hier niet anders dan breed glimlachend van genieten. En zo ligt de lat enorm hoog voor Niko Henrichon (Noach, Pride of Baghdad) die de volgende twee albums voor zijn rekening zal nemen.

De Brusselse scenarist Thierry "Jerry" Frissen heeft de ondankbare taak om even waanzinnig geschift te zijn als de Chileen. Hij doet het prima. De toon zit goed, de humor is er, de plotwendingen zijn geweldig. Maar toch mist hij net die extra sprankel genialiteit die de hoofdserie zijn geweldige WTF-gehalte gaf. Aan de andere kant, is deze Metabaron (we zien echt geen enkele reden om Meta-Baron te schrijven, net zoals we geen reden gevonden hebben om oors-prong zo te splitsen) de beste Storm die we in jaren gelezen hebben. Wilhelm-100 is een über-Marduk en Tetanus lijkt in alles op Marduks rechterhand Visfil.

Speciaal voor de laatste alinea-lezers vatten we nog eens alles kort samen: Jodorowsky's erfenis is enorm zwaar om te dragen, maar de auteurs bezwijken allerminst onder de druk. Een stormachtig goede voortzetting.

* Dark Dragon Books kiest voor een spelling met liggend streepje in plaats van het goede voorbeeld van Arboris te volgen.