Bibliografie van Yvan Delporte
• BandonĂ©on
• Bollie en Billie (deel 19)
• Brammetje Bram (Het Monster van Drumnadrochit, De Keizer van Sargasso, En de Schat van de Noer-Akhs, De Levende Mummie)
• De Complete Sophie
• De Robinsons van het Spoor
• De Smurfen
• De Smurfen (deel 1 t/m 4, 7, 9, 10)
• De Zingari
• Guust Flater (deel R4)
• Isabel
• Jan Kordaat (deel 15)
• Johan en Pirrewiet (deel 14, 15, 16)
• Johan en Pirrewiet: De Integrale
• Lugubere Verhalen
• Mulligan
• Otto, Olivier en Oscar
• Pieter Pook en Molleke
• Starter tegen de Brokkenmakers
• Steven Severijn (deel 1)
• Steven Sterk (deel 3, 6)
• Steven Sterk: De Integrale
• Ugaki de Samoerai
JAN KORDAAT integraal2
1946-1950: De Treinramp - Jan Kordaat en de Gestolen Rubens - Diamanten - Jan, Kordaat, Speurder - De Duivelsrots - Jan Kordaat en Jefke tegen Cor Aasgier


Eddy Paape + Jean Doisy/Yvan Delporte • 't Pallieterke
288 p. (HC)
Oubollig?

Bij het woord "oubollig" krijgen we via Van Dale de omschrijving "flauw-grappig" en "kneuterig, enigszins ouderwets" voorgeschoteld. Gaat dit ook op voor de naoorlogse jaren waarin Eddy Paape voor de keuze werd gesteld om Robbedoes of Jan Kordaat van Jijé over te nemen. Omdat André Franquin, die nota bene zijn eerste kans kreeg als tekenaar op de tekenfilmstudio waar Eddy Paape hem, Morris en Peyo aanwierf, als eerste voor Robbedoes koos, kreeg Paape Jan Kordaat toegewezen. Voor de beginnende striptekenaar was dat tegelijk een groot geschenk (hij verdiende er goed geld mee) als een uitdaging. De spannende avonturen van verzekeringsdetective (wat een job!) Jan Kordaat waren in die tijd namelijk veel populairder bij de jonge lezertjes van het weekblad dan de komische uitspattingen van de piccolo. Als we ons proberen te verplaatsen in een lezer van zeventig jaar geleden kunnen we ons inderdaad inbeelden waarom we wekelijks naar de krantenkiosk zouden rennen om het vervolg te kunnen lezen.

Jan Kordaat is als Superman. Hij heeft een stierennek als van Vin Diesel, zijn gestalte is dat van een middengewichtbokser en zijn vlijmscherpe gelaatstrekken trekt een zekere doelgroep vrouwen (en mannen) aan. Er wordt hem ook nauwelijks rust gegund. In Jan Kordaat en Jefke tegen de Aasgier wordt Jefke al op prent 2 in een limousine gesleurd. In de laatste prent van dezelfde pagina pikt een helikopter de in actie geschoten Jan op. Zo gaat het nagenoeg in alle verhalen: meteen tot actie overgaan. De scenaristen Jean Doisy en Yvan Delporte doen Jan overal rondreizen, tot in verre landen toe, en daar komt meestal een combinatie van snelle voer-, vaar- en vliegtuigen aan te pas. En brokken worden er ook gemaakt.

In de gebundelde, chronologisch opgenomen verhalen, zien we Eddy Paapes tekenstijl zienderogen evolueren van een kaal, bruut realisme met tegenwringende perspectieven en anatomie naar straffe staaltjes waarin alleen de onvoldoende scherpe reproducties met dichtlopende kleurvlakken een nog grotere bewondering voor in de weg staan. Kijk eens naar die grote prent op pagina 190 met Jan Kordaat in een grot — het is Edgar P. Jacobs-waardig — of op pagina 243 waarin zijn rijzige gestalte een moment van zelfzekerheid neerzet... Geen wonder dat zijn tekenstijl als bijna opgelegde norm gold voor collega's als Victor Hubinon (Buck Danny) in zijn werk voor Robbedoes.

Het gekke is dat geen enkele van de in deze integrale bundel gepubliceerde verhalen voorheen in een Nederlandstalig album verscheen, tenzij in een illegale uitgave op nauwelijks dertig exemplaren wat de info in deze integrale te vaak vermeldt. Zelfs Franse liefhebbersuitgaven waren niet volledig of in zwart-wit. Wie het weekblad Robbedoes uit die periode nooit heeft gelezen, zal dus voor het eerst de verhalen over een treinramp, een gestolen Rubens, oplichting bij een loterij, een naar werelddominatie hunkerende leider en gedoe met diamanten ontdekken.

Maar je kreeg nog geen antwoord op de vraag of Jan Kordaat anno nu oubollig is? Wel, de idealen waarvoor hij staat, waren al na de Tweede Wereldoorlog van minder cruciaal belang zoals in het lijvige achtergronddossier wordt uitgelegd. Voor de rest hebben we gewoon genoten van een stukje weekbladgeschiedenis waarin nog werd opgekeken naar helden van stavast.

> DAVID STEENHUYSE — november 2016