Bibliografie van Martin Jamar
• De Rovers van Keizerrijken
• Dubbelmasker
• François Jullien
Bibliografie van Jean Dufaux
• Andreas de Florentijn
• Avel
• Barracuda
• Barracuda
• Beatifica Blues
• Betoveringen
• Chelsy
• Conquistador
• Dakota
• De Aasgieren
• De Avonturen van Blake en Mortimer
• De Kinderen van de Salamander
• De Klaagzang van de Verloren Gewesten
• De Klaagzang van de Verloren Gewesten
• De Rochesters
• De Rode Keizerin
• De Rovers van Keizerrijken
• Dixie Road
• Djinn
• Dubbelmasker
• Fox
• Giacomo C.
• Gotcha
• Hemingway
• Het Maagdenbos
• Het Pad van Jessica
• Jaguar
• Jessica Blandy
• Kruistocht
• Lucius
• Maanbloed
• Medina
• Melly Brown
• Mister Black
• Murena
• Niklos Koda
• Nomade
• Pokervrouw
• Regenwolf
• Sade
• Saga Valta
• Samba Bugatti
• Santiag
• Saria
• Schimmenspel
• The Dream
• Venus H.
VINCENT 
Heilige tussen de Musketiers


Martin Jamar + Jean Dufaux • Dargaud
80 p. (HC)
Bekoorlijk bidprentje

Gedurfd. Dat is het zeker. Uitgeverij Dargaud pakt in deze pré-kerstdagen groots uit met een verstripte biografie van een wat vergeten heilige, Sint Vincentius. Een uitdaging of een vanzelfsprekendheid? We zijn er niet uit. In deze tijden worden de meeste christenen immers liever niet meer herinnerd aan de spirituele dimensie van het leven. En toch ligt hier voor ons een lijvige, prachtig getekend strip over een heilige. Een bekoorlijk bidprentje. Maar we moeten niet oordelen alvorens het verhaal te lezen. Het scenario is immers van Jean Dufaux, een man die zijn petje niet afdoet voor een deus ex machina meer of minder. Laat ons bidden dat dit goed afloopt.

De eerste lezing is achter de rug. We zijn verward. Was dit wel een Dufaux? Vincent is immers een rechtlijnig verhaal van een diepgelovige onderhandelaar die opkwam voor het schorremorrie van de straten van Parijs. Niets in de handen, niets in de mouwen. Puur geloof en wilskracht. Het parcours van de goedheiligman is zo bizar dat Dufaux er niets aan wou of moest toevoegen. Hij legt alleen de soms diepzinnige woorden in de monden van de acteurs. Of ze nu koning of hoer zijn, ze praten allen even gewichtig alsof ze gestuurd worden door een hoger doel. Ondanks de gelaagdheid van de dialogen, is de echte ster van dit verhaal het talent van Luikenaar Martin Jamar. Dit is absoluut zijn grafisch visitekaartje. Zijn decors van het Parijs van Lodewijk XIII staan op het niveau van François Bourgeons De Laatste Zang van de Malaterres. Overweldigend mooi! Maar waarom moest die strip er überhaupt komen?

Een tweede lezing gaf ons soelaas. Misschien moeten we zoals Vincentius niet oordelen over het hoe en waarom. Er is voor hem immers geen goed of slecht. Er is alleen naastenliefde en competentie. Ook al heb je niets met zijn drijfveren, dit blijft een mooi verhaal over een integere en boeiende persoonlijkheid. De wereld zou er een heel stuk mooier uitzien met meer Vincents. Dat is zeker. Bovendien toont het de enorme competentie van de wat onderschatte tekenaar Jamar. Als dit geen zegening verdient, dan weten we het ook niet meer.

We gaan niet prekerig doen. Vincent is vandaag een vreemde eend in het striplandschap, maar de heilige heeft absoluut zijn meerwaarde bewezen. Gedurfd.

> WOUTER PORTEMAN — november 2016