Dit is een compleet nieuwe editie van het album naar de tekenfilm De Twaalf Werken van Asterix uit 1976. De tekenfilm kent ook de titels Asterix en de Helden of Asterix Verovert Rome. Daarin worden de Gallische helden na alweer een treffen met de Romeinen door Julius Caesar uitgedaagd om twaalf proeven te winnen naar het voorbeeld van de Griekse, mythische held Hercules om aan te tonen dat de Galliërs goden zijn. Tegen goden kan je namelijk niet vechten waardoor Caesar geen verder gezichtsverlies kan lijden.

Het was de eerste tekenfilm van Studios Idéfix (waar ook de Nederlandse tekenaar/animator Börge Ring en de Toonder Studio's aan meewerkten), de tekenfilmmaatschappij die Albert Uderzo en René Goscinny zelf hadden opgericht in de jaren 1970. Na de Lucky Luke-tekenfilm De Ballade van de Daltons (die Goscinny voor zijn overlijden niet meer in afgewerkte fase kon zien) werd de studio opgedoekt. De twee auteurs en zakenpartner Georges Dargaud verloren een fortuin aan de tekenfilmstudio. De tekenfilm werd door beide auteurs geregisseerd en was een compleet nieuw verhaal op scenario van hun vriend, de recent overleden Pierre Tchernia, dat niet op een bestaand Asterix-album was gebaseerd.

Er bestaan drie Nederlandstalige (reclame-)edities. In 1976 verscheen een geïllustreerde versie die qua tekst en afbeeldingen goed lijkt op de nieuwste uitgave. Een ervan was een verzamelalbum met plakplaatjes uit de tekenfilm. In 1977 en 1978 verschenen twee verschillende uitvoeringen van een compleet stripverhaal naar de tekenfilm. Die amusante stripversie van de tekenfilm was niet het werk van Albert, maar wel van diens jongere broer Marcel Uderzo. Over diens niet te onderschatten rol aan de reeks Asterix schreven we dit artikel. De versie die hier nu voor ons ligt, is geen strip, maar wel een geïllustreerd verhaal met gloednieuwe cover en speciaal voor deze uitgave (opnieuw) gemaakte illustraties naar het voorbeeld van Hoe de Kleine Obelix in de Ketel van de Druïde Viel.

Het euvel van deze nieuwe editie bestaat net door al die voorbeelden. Zowel de prima geanimeerde film als de verstripte versie werkten heel goed. Van de oude tekenfilms hebben we indertijd De Twaalf Werken van Asterix het meest geapprecieerd omwille van het op de spits gedreven humorgehalte met heel grappige scènes waarin René Goscinny met een satirische blik knipoogde naar modernere toestanden als bureaucratie en reclamespotjes. Verrassend was de proef op Pleziereiland waar Asterix en Obelix onderworpen worden aan de verleiding van het vlees. Dan bedoelen we geen smakelijke everzwijn aan het spit, maar dansende priesteressen. Helaas pindakaas, hun hoofd staat niet naar koken en eten serveren en dat kan Obelix niet aan. Bij die scène ondervonden we dat Goscinny zich een stapje verder waagde dan het bravere terrein dat hij voor de strips van Asterix had afgebakend.

In de nieuwste albumvorm passeren alle sterke punten slechts fragmentarisch. De tekst leest prettig, vlot en bondig en de illustraties (bijgewerkte storyboardtekeningen van Uderzo) schenken er een mooie prentenboekallure aan, maar we missen dat ene, onontbeerlijke aspect: movie magic. In dit geval is de film beter dan het boek. Het spoorde ons wel aan om de tekenfilm nog eens met onverminderd plezier te herbekijken.