We vragen ons nog steeds af of het moeilijker of makkelijker is om gags te bedenken waarin geen tekst of dialogen voorkomen. De makers van Game Over vroegen via een eigen site om ideeën te leveren en daar zijn toch ook al veertien albums van verschenen. Caztar zit zover nog niet. Deel 2 lijdt alleszins nog niet aan bloedarmoede en de afwezigheid van tekst in de gags zien we zelfs doorgetrokken worden in het tekstarm colofon. Op de backcover staat geen uitleg. Je krijgt dus wat je ziet.

De oorzaak voor de post-apocalyptische wereld waarin Caztar en zijn soortement dinosaurushond leven, viel in deel 1 te lezen. De confrontatie met moderne elementen uit de wereld vóór de apocalyps is alvast één vergaarbak voor gags. Het overleven in een nieuw, vijandige wereld met primitieve middelen is een andere. We zien Caztar klooien met haaien, vraatzuchtige en "nibi nii grrr" grollende viervoeters op een kermis, popcorn, een miereneter, dorst, zwangerschap, een beer en meer.

De grappen blijven fris en vrolijk. Ook de tekeningen van Poetzarelli passen bij het genre. In vroegere tijden zou Caztar vast een plaatsje in een weekblad als Robbedoes, Kuifje of Eppo gekregen hebben. Nu hoort het op je boekenplank als je van originele gagstrips houdt.