Ordo is geboren op de zesde dag van de zesde maan als zesde kind in een gezin van de Orde van Talian. In fantasymiddens volstaat minder gedoe met getallen om uitverkoren of vervloekt te zijn. Op zijn zesde wordt Ordo dan ook achtergelaten bij een geheim genootschap die moordenaars traint. Dertig jaar later is Ordo een meester van de schaduw en is het tijd voor wraak op al wie hem verraden heeft.

Stéphane Créty kan al mooie adelbrieven voorleggen als tekenaar van Drakenbloed en Star Wars terwijl Nicolas Jarry een hele lijst fantasyreeksen op zijn actief heeft die van hem een bekwaam scenarist hebben gemaakt. Samen hebben ze met Dwergen 2 een album vol actie, geweld, draken, bloedvergieten, relatiekwesties en een pak goede vondsten gemaakt. In het fantasygenre is dit geen onmisbaar album, maar als je zoekt naar oerdegelijk vertier en escapisme ben je hier aan het goede adres.

Al dat, maar een kwart bevlogener, is het negende deel in de reeks Elfen waar Dwergen een afgeleide van is. Er is een dodelijk virus uitgebroken in het slachthuis van Cadanla waar Fah-Laën als vilder werkt. Het slot gaat erop en alle besmette dieren moeten afgeslacht worden om een grotere ramp te voorkomen. Die weinig dankbare taak is weggelegd voor Fah-Laën, maar dat wordt tegelijk zijn redding als een oplossing voor een nog groter gevaar. De stad wordt namelijk aangevallen door ghouls, een soort zombies, die op hun beurt een ware slachting aanrichten bij de stadsbewoners.

In dit Elfen-album herken je de grote ervaring van Eric Corbeyran. Zijn verhaal zit heel goed in elkaar terwijl tekenaar Gwendal Lemercier zich met overgave te buiten ging aan scènes en wezens die in horrorfilms niet zouden misstaan. Omdat we hun album zodanig goed vinden (zelfs een van de beste van de reeks) vragen we ons af of er niet nog meer in had gezeten, mochten ze als duo al het goede in Elfen 9 niet hoefden te beperken tot dit ene album. Maar dat heb je met conceptreeksen. Bij tegenvallers is er geen vuiltje aan de lucht, want dat maken de andere albums wel goed, bij grote meevallers voel je een gretig verlangen naar meer.