Vliegtuigspotters, die in binnen- en buitenland langs vliegvelden staan om foto's te nemen van vliegtuigen om zo hun boekje met serienummers aan te vullen, zijn niet veel vreemder dan treinspotters, vogelspotters of handtekeningenjagers van striptekenaars. Frank is zo'n vliegtuigspotter, een beetje een teruggetrokken jongen die al van kleins af zijn hartje ophaalt aan modelbouw en op pad gaan als spotter. Op een van die tochten spot hij Julia, die haar invalide broer in een rolstoel begeleidt. De twee leren elkaar beter kennen en het komt tot een vrijage. Zij is een schrijfster in de dop die een verhaal voorbereidt over een man die geen afscheid kan nemen van zijn afgezette been en er een schemerlamp van wil maken. Maar van wie is het been als het is afgezet, nog steeds van de man of van het ziekenhuis? Frank kruipt uit zijn schulp en de twee worden een koppeltje. Er zijn zat veel tegenstellingen, maar ook een grote gemeenschappelijke deler: de liefde. En dan wordt Julia zwanger. Tijdens een onderzoek krijgt Julia nog een ander verdict. Kanker. Terwijl Frank tussen het bouwen van twee vliegtuigjes door het internet afschuimt naar wat een zwangerschap precies inhoudt en wat er allemaal verkeerd kan lopen, houdt Julia nog even geheim dat ze veroordeeld is en wat de consequenties zijn voor het kind in haar buik.

Michiel van de Pol heeft een lange weg afgelegd van onnozel lijkende gedachtekronkels, verpakt als gags, langs steeds gevoeliger thema's waarin nostalgie, gênante en charmante situaties en liefde naar dit voorlopig hoogtepunt in zijn carrière hebben geleid. Stilistich blijft het een aanpassing voor lezers voor wie vorm vooral klaarheid moet scheppen. Michiel van de Pol kiest namelijk vaak voor symboliek, transformaties en in dit album heel veel lichamelijke (de)constructies. Andere auteurs zouden voor verklarende dromen kiezen, maar dat vinden we zelf al een oervervelend cliché geworden.

De inkleuring is een aparte vermelding waard. Franks wereld is blauw, Julia's vaak met fantasie verwezen universum baadt in roze tinten, in neutrale situaties zien we geel, maar vlak omlijnd is het allerminst. Door de aquareltinten zijn er letterlijk en figuurlijk heel veel vervloeiingen. Nog zo'n veelzeggende symboliek.