LARGO WINCH 14 De Wet van de Dollar
Philippe Francq + Jean Van Hamme • Dupuis (Spotlight) 48 p. (HC & SC)
|
|
Bill Gates, Piggelmee en onze oma |
|
Het recept is eenvoudig. Een gezond Amerikaans bedrijf legt jarenlang buitensporige financiële reserves aan. Daardoor daalt de winst. Uiteindelijk maakt men verlies en kelderen de aandelen. Omdat de resultaten zo slecht zijn, verhuist men de productie naar het voordelige Tsjechië. Alle 2.500 Amerikaanse werknemers worden ontslagen en netjes legaal uitbetaald uit het kunstmatig aangelegde spaarpotje. Dankzij deze uitgekiende strategische beslissing maken de aandelen weer een fikse sprong voorwaarts. Het moment voor de directie om hun verkregen aandelenopties te verzilveren. Dit doemscenario werd werkelijkheid voor de werknemers van Speed One, één van de 987 bedrijven van Group W. Bovendien pleegde Dennis Tarrant, de zaakvoerder van een filiaal van Speed One, publiekelijk zelfmoord in een tv-show. En dit voor de ogen van de verbouwereerde studiogast Largo Winch. Dit was het sein voor de topadvocaat Nigel Knox om de knappe miljardair te vervolgen voor moord met voorbedachte rade. De keuze tussen de strop of een dodelijke injectie wenkt.
Het concept van de Largo Winch-tweeluiken is genoegzaam bekend. Economische manipulaties op mensenmaat vertalen, wat mooie langbenige meiden in problemen redden waarbij Here Largo Zelve de capriolen van James Bond ruimschoots overtreft, en klaar is kees. Even geloofwaardig als Bill Gates die persoonlijk aan onze oma gaat uitleggen waarom ze op "start" moet klikken om haar computer af te sluiten. Maar je moet al een serieuze Piggelmee zijn om Largo Winch geen goede stripreeks te vinden. Ondanks de wat goedkope schrijverstruc met de finale stunt van de hulpsheriff, voel je ook in dit deeltje nog het echte schrijfplezier van Jean Van Hamme. In tegenstelling tot zijn succesauteurs kiest de onderschatte Philippe Francq haast nooit voor de gemakkelijkheidoplossing. Schitterende sneeuwlandschappen alterneren hier prachtig met de tienduizendste maatpakvergadering. Op beide terreinen ligt Francqs sterkte in de gevarieerde camerastandpunten. Zijn close-ups en perspectieven behouden vlotjes het ritme in deze niet altijd eenvoudige blockbuster. En als toetje kan je weer volop genieten van gastoptredens van Penelope Cruz, Van Hamme zelf (als Largo’s raadsheer — pagina 30 van het vorige deel) of van Dimitri Kennes, de nieuwe directeur generaal van het overgenomen Dupuis. Hier in een glansrol als de inhalige Nigel Knox. Benieuwd wie in de volgende Chinese diptiek onder handen wordt genomen. Bill Gates, Piggelmee of toch onze oma? |
|
> WOUTER PORTEMAN — november 2005 |