Met het internationaal opgemerkte Het Onzienbare en Andere Verhalen van H.P. Lovecraft wierp Erik Kriek (de man die tevoren bekend was van de tekstloze comicreeks Gutsman en als illustrator) zich in de kijker als een begenadigd verteller die zich de oorspronkelijke verhalen van horrorschrijver H.P. Lovecraft op een originele manier eigen maakte. We hoopten toen dat het niet bij die ene bundel zou verschijnen of dat hij alleszins het ingeslagen pad zou vervolgen. Door de cover van In the Pines dachten we zelfs eventjes in een bundel verstripte gedichten van Edgar Allan Poe te kunnen duiken, maar we hebben nooit goed het onderscheid kunnen maken tussen kraaien en raven.

Nee, In the Pines is een interpretatie van zogeheten murder ballads, traditionele Amerikaanse songs die over moorden gaan. Die misdaden komen nooit alleen, ze zijn ingebed in tragische histories waarin bedrog, faliekante liefde, verraad en pijnlijke misverstanden de grondlaag vormen. Kriek situeert ze allen in de negentiende en vroeg-twintigste eeuw in Noord-Amerikaanse dorpjes temidden de heuvelachtige naaldbossen. Het geeft de titel In the Pines een extra lading. De natuur (en kraaien) zijn alomtegenwoordig. Door het gebruik van zwart-wit en één somber steunkleur per verhaal benut Kriek een maximum aan sfeer.

Over de verhalen willen we niet te veel uitweiden. De pointe van elk verhaal bepaalt namelijk mee het spel tussen auteur en lezer en dat willen we niet verbrodden. Het is goed dat het om kortere verhalen gaat. Mochten ze allen uitgewerkt zijn als een reeks van verschillende albums zouden we die toch wat banaal vinden. Dan kom je er niet mee weg met alleen maar heel veel sfeer, een uitgekiend contrastpalet en een tekenstijl die dat internationale publiek van liefhebbers echt wel verdient. Ja, eigenlijk vonden we Het Onzienbare beter om de eenvoudige reden dat het daarin alle kanten op ging. Nu blijft het thematisch wat te veel in hetzelfde schuitje varen. We hadden hier graag enthousiaster over geweest.