SINCLAIR 1 Bathurst 68
Stefano Carloni + Laurent-Frédéric Bollée • Gorilla 48 p. (HC)
|
|
Tijdscapsule |
|
Mei 1968. Parijs brandt. Studenten bezetten de stad. Elke jonge kerel is in ban van de rellen. Iedereen? Neen, student medicijnen Philippe Sinclair ziet onverwachts zijn droom om autocoureur te worden in rook opgaan. Hij baalt als een stekker, maar dan krijgt hij een brief waarin hij wordt uitgenodigd mee te doen aan een wedstrijd in Australië, op het legendarische circuit van Bathurst. En of dat niet genoeg is, krijgt hij zelfs te horen dat hij eigenlijk de zoon is van een beroemde racekampioen die tien jaar daarvoor op hetzelfde circuit om het leven is gekomen.
Een racestrip van Laurent-Frédéric Bollée! Dat kan niet slecht zijn. De man weet hoe je een verhaal schrijft (Deadline, ApocalypseMania, XIII Mystery) en bovendien keert hij met Sinclair terug naar zijn Australië. Met het helaas nog steeds onvertaalde Terra Australis verlegde hij immers eigenhandig zijn steen in de rivier van de negende kunst (voor de fans: vijfhonderd pagina's dik, vijf jaar werk en overal vijfsterrenrecensies, netjes gebundeld in een turf van 2 kilo). Bovendien verenigt Bollée in Sinclair zijn passie voor autosport. In een vorig leven was de Fransman nog F1-commentator en -consultant, en ook vandaag is hij nog hoofdredacteur van het televisieprogramma Motors TV. Met Bathurst 68 grijpt hij terug naar de tijd dat racen nog een echte manuele kunst was. In de tekeningen wordt hij prachtig geruggesteund door de Italiaanse jongeling Stefano Carloni die ons volgend jaar nog meer zal verrassen. Oordeel zelf maar. Zijn stijl is helder, ultrafijn en uitermate verzorgd. Bovendien weet de man nu al dat de kleuren de strip maken. Een talent.
Alles is aanwezig om van Sinclair de beste racestrip ooit te maken. Toch maakt de strip zijn verwachtingen niet helemaal waar. Scenarist Bollée besloot immers om ook zijn vertelstijl te synchroniseren aan het jaar 1968. De tijd dus waar Willy Lambils Sandy en Hoppy nog de Australische droom verstripten. Het verhaal is dus oerklassiek opgebouwd zoals een Greg, Jean-Michel Charlier of Jean Graton het Bollée voordeden. Dit maakt het eerste deel van het tweeluik uitermate gedocumenteerd, met een slechterik die een karikatuur van zichzelf is. Zo eenzijdig slecht hebben we ze al decennia niet meer gelezen.
Sinclair is dé racestrip voor stripliefhebbers die willen dat Michel Vaillant nooit ouder werd. |
|
> WOUTER PORTEMAN — december 2015 |