BATTLE ANGEL ALITA 1


Yukito Kishiro • GlĂ©nat
224 p. (SC)
Alita De Hun
Wanneer professioneel knutselaar Daisuke Ido op een mooie dag de schroothopen binnenstebuiten keert op zoek naar interessante brol, stuit hij op de romp en het hoofd van een vrouwelijke cyborg. Hij haast zich naar huis om de — neologisme in zicht! — robotin terug leven in te blazen. Hoewel de andere functies nog probleemloos werken, blijkt ze haar geheugen kwijt te zijn. Ido inspecteert als een bezetene de overschot van haar lichaam, maar vindt geen Romeinse cijfers. Hij besluit dan maar om zijn stukje ijzer Alita te noemen (naar zijn overleden kat). Maar Alita is niet zomaar een hoopje ijzer. In haar computerbrein zit een heel arsenaal aan spectaculaire technieken geprogrammeerd en achter haar engelengezicht gaat bedrieglijk een ware gevechtsmachine schuil. Nadat Ido haar een nieuw lichaam heeft gegeven en ze ontdekt dat haar restaurateur buiten zijn uren premiejager is, wil ze niets liever dan hetzelfde te doen. Haar eerste echte doelwit, Makaku, is echter geen gewone vijand...

Deze manga is in Japan en de rest van Europa eigenlijk gekend als Gunnm (letterlijk te vertalen als "geweerdroom"). In ons taalgebied wou men echter vermijden dat de klanten die naar de reeks vroegen, als holbewoners klonken en nam men daarom de Engelse titel over. Prima voor ons! In het zog van het succes van enkele absolute aanraders, zoals Death Note, Monster en 20th Century Boys, is dit een manga met een totaal andere sfeertje. De idee van de boven- en benedenstad en de figuur van Makaku doen erg Amerikaans aan, de actie is snel — soms té snel voor ons Europese oog — en bijwijlen is er net iets teveel chaos om het allemaal nog haarscherp te kunnen volgen. Maar het heeft ontegensprekelijk iets fascinerends. Is het het snoetje van Alita? De vreemde relatie tussen Ido en zijn creatie? Het vooralsnog onopgeloste raadsel van Alita's verleden? Wat zeker is, is dat deze Gunnm/Battle Angel Alita de nieuwe mangaveldheer is, die klaarstaat om Europa te veroveren. Alita De Hun!
> PETER D'HERDT — november 2007