Een hondenslee op een Canadees ijsmeer. Strak ment Corto de uitgelaten honden. Kompaan Raspoetin, half bevroren, jammert als een oud wijf. Een zoveelste schattenjacht dreigt weer faliekant af te lopen. 's Avonds bij een miezerig vuurtje leggen de twee gelukzoekers zich te rusten. Zoals zo vaak praten ze elkaar in slaap met cynische oneliners. Alsof het lot hen nog niet genoeg getart heeft, sterft die nacht de flamboyante Raspoetin van de koude. Gewoon om Corto te pesten. De Venetiaanse kapitein, op zoek naar een zeemansgraf voor zijn vriend, vindt uiteindelijk een gestrande stoomboot en stookt er de kachel op. Een warm einde voor de vurige Raspoetin. Het doekt valt? En wordt weer opgetrokken.

Begin er maar aan. Je moet het echt zien zitten. Pek en veren stonden al klaar. Wie zou er nu Corto Maltese willen reanimeren? Een icoon die iedereen kent, cool vindt, adoreert. Maar tevens een held die nauwelijks werd gelezen of wordt gelezen. Wie de vorige albums wel koestert, hemelt zijn auteur Hugo Pratt op. Een gracieuze tekenaar. Vurig, snel, kordaat. En tevens een knap dialoogschrijver. Diep, poëtisch, raak. Er zijn er maar weinig die kunnen tippen aan de Italiaanse grootmeester van de negende kunst. Om maar te zeggen, de lat voor potentiële doorstarters lag heel hoog. Patricia Zanotti, die als voormalig inkleurster de rechten van Pratt zaliger beheert, is in een huidig leven uitgeefster van de Italiaanse vertaling van Blacksad. Zij waagde het er toch op en vond in scenarist Juan Díaz Canales een getalenteerde fan die zijn jeugdheld nieuw leven wou inblazen. Na wat aarzelen besloot hun Spaanse vriend Rubèn Pellejero mee in het avontuur te stappen. Het hele verhaal kan je nalezen in ons recent interview met de auteurs.

Het resultaat is veel meer dan een eerbetoon. Scenarist Canales mixte de typische Corto-elementen (stammentwisten, droomscènes, schattenjacht,...) netjes dooreen. Vervolgens kruidde hij de plot af met de beste dialogen die we dit jaar al mochten lezen. Het resultaat is gewoon af. Deze Onder de Middernachtzon is het ideale instapalbum om de reeks én haar wonderlijke personages te leren kennen. Pellejero van zijn kant kiest een tekenstijl die in het verlengde ligt van de klassieker De Ballade van de Zilte Zee. Snel en wild getekend — zoals Pratts stijl het vereist —, maar tegelijk nog toegankelijk. De Spanjaard die om de twee jaar een album wil tekenen, koketteert volop met iconische beelden en scènes uit de vorige albums. Zo wordt een vechtscène al snel een Argentijnse tango. Of zien we opvallend vaak het iconische beeld van een lezende Corto. Maar als Pellejero toch eens losbreekt, is hij pas echt sterk. De ijsbeerscène zou zelfs Pratt vertederd hebben.

Om de oorspronkelijke zwart-wittekeningen in hun waarde te laten, maar om toch het grote publiek niet af te stoten dat enkel ingekleurde strips leest, werd gekozen voor een basisinkleuring. Wat ons betreft een prima keuze. Ook een pluim voor de handletteraar die zelfs de onomatopeeën vernederlandste waardoor de geweren nu "krak" schieten in plaats van "crack". Pratter kan niet.

Toch is Onder de Middernachtzon geen nieuwe Pratt. Gelukkig maar. Het is wel de nieuwe Corto. Moge dit album de aanzet zijn om de hele iconische reeks van deze posterboy eindelijk eens te lezen. Er staan je nog mooie tijden te wachten.