Bibliografie van Will
• Baard en Kale (deel 1 t/m 39, 42, 43)
• De 27ste Letter
• De Avonturen van Mijnheer Suffers
• De Boom van de Twee Lentes
• De Hemel in de Hel
• Eric en Bezaan
• Het Mysterie van de Bambochal
• Isabel
• Liefde in het Spel
• Steven Sterk: De Integrale
Bibliografie van Maurice Rosy
• Attila
• De Complete Attila
• De Complete Jerry Spring
• Jerry Spring
• Robbedoes en Kwabbernoot
DE COMPLETE BAARD EN KALE 3
Getekend: Stomp: 7. Spurten! - 9. Stomp in het Louvre - 8. Villa Long-Cri


Will + Maurice Rosy • Arboris
160 p. (HC)
Cariƫs

Blindelings sleurden we ook dit derde deel van De Complete Baard en Kale mee naar ons hol. De vorige twee delen hadden aangetoond dat de albums het niet alleen van de nostalgie moesten hebben, maar ook op zich nog voldoende intrinsieke vertelkwaliteiten hadden. En bovendien draaiden de avonturen in deze bundel weer rond onze favoriete schurk Stomp. Altijd goed voor een dik uur leesplezier.

En toch... voor de eerste keer weten we het niet goed. Aan het succulente achtergronddossier ligt het zeker niet. Het blijft smullen van de weetjes die van ver of dichtbij te maken hebben met de totstandkoming van deze klassieke avonturenstrip. Nu is het trouwens vooral scenarist en halve visionair Maurice Rosy die de hoofdrol in de extra pagina's toebedeeld krijgt.

Nee, wij vonden de verhaaltjes deze keer nogal dunnetjes. Vooral het scenario van het eerste avontuur, Spurten!, vertoont meer gaten dan de gemiddelde schietschijf op de jaarlijkse nationale snipermeeting. Niks karaktertekening, een verhaal waar je plompverloren in moet rollen en een Stomp die in het ziekenhuis belandt, maar waarbij ze vergeten naar zijn gezicht te kijken: we vragen ons echt af of ze dat in 1958 wel allemaal gepikt hebben?

Het tweede verhaal, Stomp in het Louvre (over een ingenieuze kunstroof), kan gelukkig wel overtuigen, ook al zie je de clou al vrij snel aankomen en hebben de personages op het einde weer een verklarende pagina nodig om alle losse eindjes aan elkaar te knopen. Vanaf dit album krijgt trouwens inspecteur Lucifer een meer dragende rol toebedeeld.

De derde vertelling, Villa Long-Cri, is er een van de gemiste kansen. Rosy schreef dit verhaal op vraag van tekenaar Willy (Will) Maltaite die graag aan de Azurenkust vertoefde met zijn familie en zo business and pleasure kon combineren. De premisse (eenzaam landhuis met zeezicht, mechanische poppen) is zeker veelbelovend, maar uiteindelijk onthoud je vooral een verhaaltje waarbij de hoofdpersonages wanhopig op zoek zijn naar een telefoontoestel.

Blijkt de tand des tijds dan toch wat last van cariës te hebben?

> MARIO STABEL — oktober 2015