Zijn naam is Hans Stalhoffer en hij heeft dertig jaar ervaring als zwaardvechter waarvan acht jaar als wapenmeester van de Franse koning, Frans I. Tot graaf Maleztraza zijn pad betreedt en hem aan de lijve doet ondervinden dat hijzelf en zijn rapier niet voor Stalhoffers zwaard hoeft onder te doen. Geen van beiden slaagt er evenwel in het pleit definitief te beslechten en zo ontstaat een tweestrijd van twee mannen die de eer van henzelf en hun wapenkeuze hoog willen houden.

Tweestrijd is er ook op andere vlakken. In 1531, het jaar waarin het verhaal een aanvang neemt, is Europa, dat ook voorheen nooit erg goed overeenkwam, in volle reformatiestrijd. Heel wat mensen stonden elkaar naar het leven omwille van opvattingen waarvan men zelf het fijne niet wist, dikwijls enkel en alleen omdat het van bovenuit was opgelegd. Bovendien waren allen in de overtuiging dat ze met goddelijke goedkeuring tegen elkaar streden. Ook in deze tweestrijd raakt Stalhoffer betrokken wanneer hij besluit een vriend en zijn hulpje te helpen om een in de volkstaal vertaalde bijbel naar de drukker in Zwitserland te brengen. Nog steeds achternagezeten door Maleztraza haalt Stalhoffer zich nog een vijand op de hals en zo begint een dubbel kat-en-muisspel in onherbergzaam terrein en een explosief tijdperk.

Tweestrijd zit er ook in ons oordeel over dit dubbeldik one-shot. Enerzijds kunnen we niet anders dan concluderen dat dit album grafisch af is. Een bladschikking waarin lange smalle stroken en hoge smalle kaders elkaar afwisselen oogt modern. Het verhaal zelf heeft een klassieke opbouw met een obligate pointe. Anderzijds zijn er toch wat gemiste kansen. Ja, het verhaal is klassiek, maar ook wat weinig verrassend. Je mag dan al Xavier Dorison heten en met Undertaker dit jaar al positief hebben verrast, het gevaar om in clichés te vervallen, is nooit onbestaand. De keuze om dit verhaal te brengen als dik one-shot — eerder dan bijvoorbeeld een tweeluik — is, zo lijkt, doordacht. Het verhaal vraagt z'n tijd om op tempo te komen.

De tekeningen van Joël Parnotte zijn dan wel kwalitatief en af, sommige kostumeringen (pelsen jassen, haarbanden, hoeden met veren, ooglapjes) doen ons eerder aan pakweg Op Zoek naar de Tijdvogel denken dan aan een relaas over het zestiende-eeuwss Frankrijk. We hadden grafisch wat meer typeringen verwacht zoals die van de pachter die zijn tienden niet kon betalen.

De historische accuratie van de tekeningen en de historische uitwerking van het verhaal is eerder dun. Hoewel we hierin wat op onze honger blijven zitten omdat we ervan overtuigd zijn dat er kansen verloren gegaan zijn, kunnen we zeker besluiten dat dit album met ernst is gemaakt. Als we even afstappen van de historische premisse hebben we zonet een degelijk avontuur gelezen en daar is een markt voor!