GLORIA VICTIS 1 De Zonen van Apollo
Mateo Guerrero + Juanra Fernández • Le Lombard 56 p. (SC)
|
|
Gloria pictis |
|
Sinds de film Ben Hur (1959) zijn wagenrennen met het oude Rome geassocieerd zoals Bassie met Adriaan, Samson met Gert en Nicole met Hugo. Wagenrennen in een peplum (een film over het oude Rome) is een beetje het equivalent van een achtervolgingsscène met paarden in een western of met snelle auto's in een hedendaagse setting. En omdat gewoon snel rijden al snel verveelt, wordt deze activiteit meestal opgeleukt met vuile trucjes van een vileine vijand die meestal resulteren in spectaculaire crashes. Ziedaar de ingrediënten van een geslaagde race in film en strip... Zijn dat clichés? Uiteraard! Hebben we daar een probleem mee? Natuurlijk niet! Ook in Asterix (onder andere De Koperen Ketel), Alex en recenter in Murena wordt uitgebreid aandacht besteed aan deze snelle jongens uit het oude Rome (misschien een ideetje voor Ken Broeders in de volgende Apostata?). Deze keer — en het was wachten hoe lang het nog zou duren — is er zelfs een volledige reeks gewijd aan wagenmenners nadat hun andere beroemde collega's, de gladiatoren, ook al een eigen reeks kregen met Arelate.
Het verhaal van Gloria Victis ("roem voor de verliezers") heeft niet veel om het lijf: de vader van de jonge Aelio (trouwens een fout tegen het Latijn, dit moet Aelius zijn) komt door een boze meneer om in een wagenrace waardoor het zielige knaapje niet alleen zijn liefste papa verliest, maar ook nog eens slaaf wordt. Het kereltje doet een levenslang trauma op en beslist om nooit in het voetspoor van zijn vader te treden... Tot hij op een mooie dag het leven redt van een Romeinse matrona (meesteres) door haar op hol geslagen paard te kalmeren waardoor ze met haar wagen net niet in een diepe kloof verdwijnt. Dankbaar voor de redding krijgt het jochie de zorg voor de paarden van haar echtgenoot en het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Oh, en er is ook nog een knap slavinnetje en de zoon van de wagenmenner die verantwoordelijk is voor de dood van Aelio's vader loopt nog ergens gefrustreerd rond om de dood van zijn vader te wreken die samen met Aelio's vader naar de onderwereld vertrok. Kortom, scenarist Juanra Fernández heeft er een onderhoudend verhaal van gemaakt dat makkelijkt wegleest, vooral ook door de geslaagde tekeningen van Mateo Guerrero die de dynamiek van de paardenraces goed in de verf zet. En over verf gesproken, de inkleuring van Javi Montes is erg sfeervol en illustreert de luchtige toon van het eerste van wat in totaal vier albums moeten worden over Aelio.
Alleen jammer dat strips die didactisch willen overkomen soms lelijk de bal misslaan. Zo was ten tijde van Aelio (Aelius!) niet Antonius Pius aan de macht, maar Antoninus Pius en een crash was geen naufragia, maar een naufragium... Maar ondanks deze verwaande miereneukerij, verdient deze strip toch een beetje gloria pictis ("roem voor wat getekend is") en kijken we zelfs uit naar het vervolg. |
|
> BERT GEVAERT — augustus 2015 |