Met Dakota, Lulha en Mismy zijn we ondertussen al overal een beetje geweest te land, ter zee en in de lucht... en ook wel daarbuiten of eronder. Deze keer houden we onze adem in (toch ook wat van de spanning) en duiken in de Ionische Zee naar het wrak van een ruimteschip waarin een voor de mensheid zeer belangrijke boodschap van tienduizend jaar geleden rust. De drager van de boodschap, een grote bol met tekens, wordt samen met ons gezelschap onderschept door de Russen voor wie het buitengewone meisje Lulha de boodschap moet vertalen. Maar het komt dat toch weer neer op een politek spel zodat we nog wat langer mogen wachten op onthullingen die de auteurs maar blijven uitstellen. Onze vrienden worden ondertussen weggevoerd naar Siberië waar het verhaal alsnog de vaart krijgt die ons aan de reeks gekluisterd houdt. Ons geduld begint niettemin wat op te geraken. Onze grote boodschap laat minder lang op zich wachten: maak er een waardig einde aan, heren.