HET BOEK VAN HET LOT 4-5 4: De Ander - 5: De Laatste Bladzijde
Franck Biancarelli + Serge Le Tendre • Saga Uitgaven 48 p. (HC & SC)
|
|
Het lot in handen |
|
Op pagina 6 van deel 5, het slotalbum van deze aparte reeks, vertelt een aangeschoten Roman aan zijn kat in het kort wat er hem is overkomen sinds hij door een onbekende een boek in de handen kreeg gedrukt, het Boek van het Lot... zijn lot! Hij werd prompt achtervolgd door mannen in witte jassen die hem het boek afhandig maakten. Dat gebeurde voordat hij kon bladeren naar het einde van het boek om te weten hoe zijn toekomst eruitzag. Daarna volgde een lange zoektocht naar het boek dat zich telkens weer elders bevond een keer hij dacht er de hand op te kunnen slaan. In zijn vertelling aan zijn kat stelt Roman zich voor als Atlas die in plaats van een wereldbol een doolhof torst. Dat hij en passant ontdekte dat hij op de proef werd gesteld door een geheimzinnig broederschap zorgde ervoor dat hij op een dag de zoektocht staakte. En net dan kreeg hij het boek weer in de schoot geworpen. Maar om nu meteen zijn voorgeschreven lot te leren kennen, daar had hij geen haast meer voor. Hij staat op trouwen, een gearrangeerd huwelijk om uit zijn familie uit een catastrofale financiële situatie te sleuren. Maar ineens staan die vervloekte twee mannen in het wit — best een komisch duo — weer aan zijn huis. Een niet te weigeren voorstel van een maffioso om een moord op te helderen, het belang van een sleutel, het broederschap op de achtergrond en Agathe op de voorgrond... Roman is weer eens de speelbal van tal van intrges, maar ook een bepalende factor. Wie neemt het lot in zijn handen?
De complete reeks Het Boek van het Lot brak geen potten en de laatste delen lieten in vertaling wat op zich wachten. Wie zich echter graag laat (mis)leiden door mysterie kan nu eindelijk de reeks van begin tot einde lezen. In één vlotte lezing is Het Boek van het Lot aardig te behappen. De vondsten van Serge Le Tendre botsen aanvankelijk vele richtingen op, maar alles komt nu op zijn pootjes terecht. De tekenstijl van Franck Biancarelli leent zich dan weer prima voor de peridoe van de late jaren 1930 en de jaren 1940, maar vooral in scènes die een grotere impact van actie en verrassing moeten uitstralen, door gebruik te maken van overdreven contrasten, silhouetten en grote rasters, steekt hij dat extra tandje bij.
Mis dit slot niet, herbegin met het lezen van de reeks en glijd als vanzelf in de plooien van het lot dat Le Tendre voor Roman heeft uitgestippeld. |
|
> DAVID STEENHUYSE — juni 2015 |