Frank is de vrucht van een korte romance tussen zijn moeder en een zeeman. De vrouw is getekend door het jarenlange wachten op een man die zich nooit meer laat zien en is bijgevolg een dankbare prooi voor de getuigen van Jehova die haar en haar zoon in hun web weten te strikken.

Soms doet zo'n korte inhoud een verhaal zoveel oneer aan. Deze Lemen Voeten kunnen we inderdaad samenvatten in enkele regels, maar dan gaan we wel voorbij aan de weemoedige sfeer die Livinus (Pelgrims) hier oproept. Hij weet in zes hoofdstukken op een aandoenlijke manier het Antwerpse havenleven van de jaren 1960 in beeld te brengen en sleurt je mee in een verhaal vol nostalgie, zonder in een vroeger-was-het-beter-sfeertje te vervallen. Tussen de regels door krijg je heel wat kritische noten te kraken. Zo stelt de auteur redelijk onbewogen en weinig expliciet de wanpraktijken binnen de religieuze sekte aan de kaak. Ook het gemis aan een vaderfiguur komt heel occasioneel aan bod, maar an sich wordt de herinnering aan de man nergens bezoedeld. Door deze wat afstandelijke aanpak word je als lezer onwillekeurig gedwongen om je eigen standpunt in te nemen en ben je net iets meer dan een toevallige passant. Dit alles brengt Livinus in beeld in een geheel eigen tekenstijl waarbij we niet direct een duidelijk vergelijkingspunt voor de geest konden halen. Altijd een goed teken...

We snappen niet goed waarom de auteur na een lange lijdensweg langs de Vlaamse uitgeverijen uiteindelijk heeft moeten aankloppen bij Schrijverspunt om zijn boek in eigen beheer gepubliceerd te krijgen. Er verschijnt namelijk heel wat materiaal dat beduidend minder van kwaliteit is, maar dat toch zonder probleem een prominente plaats in de winkelrekken krijgt via de reguliere kanalen. De uitgave oogt al bij al heel verzorgd, al had het papier van de cover en het binnenwerk misschien wat dikker mogen zijn. Ook een rigoureuze eindredactie was zeker niet overbodig geweest. Nu werpen de taal- en spelfouten toch een kleine smet op deze mooie, kleine vertelling.

Als bijna-zestiger nog debuteren met een geslaagde graphic novel: het is zeker niet iedereen gegeven. Een eerste oplage van vijfhonderd exemplaren is trouwens al bijna de deur uit, zonder dat er al te veel promotie (hier een uitzondering) rond het album gevoerd werd. In het najaar zou er een tweede druk aankomen: zonder schoonheidsfoutjes, op groter formaat én met een harde kaft.