Het aantal reeksen van Daedalus dat we ondertussen haast blindelings volgen, begint zich op te stapelen. Vaak zijn die reeksen gesitueerd in het verleden, in een verleden of nemen ze een interessant loopje met het verleden. En we zijn blijkbaar niet de enigen die het wel hebben voor reeksen als Samoerai, Orakel, Wunderwaffen of uiteraard De Druïden, dat Keltisch-christelijk paradepaardje waarvan Daedalus nieuwe uitgaven met herdrukken van uitverkochte delen afwisselt.

In De Geheimen van het Oosten wordt Gwenc'hlan even uitgeschakeld waardoor Taran alleen op pad moet in een verlaten en somber woud met ondergrondse gangen, oude kerkhoven en een kasteelheer van een sinistere burcht in het oosten die een zwaarwichtig geheim verbergt. Terwijl Gwenc'hlan gevangen is genomen, krijgt Taran te maken met een gedegenereerde familie van wie de pater familias ons inziens een beetje te intelligent en te welbespraakt is om geloofwaardig te zijn. Maar wat heet geloofwaardig... verminkingen, kannibalisme, zijn telgen die zich aan dieren spiegelen. Wacko elementen à volonté voor een luchtig tussendooralbum in de reeks waarbij Jacques Lamontagne zich eens goed kan uitleven om grotere prenten te kunnen tekenen. Een verzengende brand is het hoogtepunt van dit album. Het drijft de spanning op, welja, de spits en op 't eind komen we terug tot de orde van de dag: klaarheid scheppen over de reeks moorden en het lichtpuntje dat een oude bekende nog leeft. Op naar het volgende album, weer een dat we blindelings zullen kopen!