Er was een tijd dat uitgeverijen die in beide landstalen strips publiceerden er niet aan dachten om strips uit te geven als de verwachte verkoop onder de twintigduizend exemplaren zou liggen met vijfduizend ervan in het Nederlands. De evolutie leert ons dat vijfduizend tegenwoordig zelfs al een bovengemiddeld cijfer is voor Frànse oplages! Om de haverklap stoppen grotere uitgeverijen met het vertalen van reeksen die zelfs met bijgestelde oplages nog altijd niet lucratief genoeg blijken. De een zijn dood is de ander zijn brood. Kleinere uitgeverijen hebben geen uitgebreid personeelsbestand te betalen of uitgebreide distributieverplichtingen na te komen. De te kleine oplages voor grote uitgeverijen kunnen voor deze kleine garnalen meer dan volstaan om — liefst minstens! — break even te draaien.

Maar nu genoeg economisch gejammer. Een van de vele reeksen waarvan we de stopzetting in vertaling betreurden was Tony Corso, de privédetective (er hoort geen koppelteken in "privédetective", meneer de vertaler) met bloemetjeshemd die zaakjes doet in het mondaine Saint-Tropez... Nu ja, "mondain", Tony mag zich dan wel inlaten met rijke klanten en klassevrouwen, de beerputten en louche zaken stinken er niet minder om. Uit een flashback naar zijn jonge jaren vernemen we hoe hij in dit Zuid-Franse oord van chic verderf verzeild raakte. Het minderjarige boefje van weleer ziet tien jaar later, in het heden, zijn oude jeugdvriend Madgid terug. Samen trekken ze naar Tony's nieuwe klant Warren Bullet, een steenrijke zakenman die niet langer beschikt over zijn fortuin, toch niet officieel. Net nu is zijn zoon in Belize ontvoerd. De ontvoerders eisen een losgeld dat Warren niet kan betalen. Tony krijgt de opdracht om Warrens zoon én zijn gestolen geld terug te halen. Ter plaatse krijgt het duo Tony en Madgid de hulp van een taxichauffeur die met Madgid graag sterke verhalen over het veroveren van vrouwen uitwisselt. Dat levert grappige dialogen op en luchtige scènes die keihard gecounterd worden met adrenaline-uitbarstingen van jewelste.

Tony Corso is een heftige detectivethriller waarin de cynische, scherpe replieken spuiende held — die geen moeite doet om jouw sympathie te winnen — zich ontpopt als een nu eens alwetende speurneus dan weer als een rücksichtslose, overijverig zijn revolver trekkende cowboy. Je zou bijna geloven dat hij een death wish heeft. Zijn knalrode bloemetjeshemd en de exotische setting zijn dan ook een schril contrast met de gritty toon van het verhaal.

Dat we verdorie tien jaar hebben moeten wachten op een nieuw deel van deze detectivereeks valt nauwelijks te bevatten. Tony knalt zich lustig in het rijtje genregenoten als I.R.$., Largo Winch, Alfa en Frank Lincoln. Het Franse deel 7 verscheen in april 2014 bij Dargaud en de serie loopt gewoon verder. Hopelijk blijft INdruk nog lang genoeg een kleine garnaal om het vertaalde vervolg van de reeks te blijven garanderen.