De Laatste God van Krypton grijpt terug naar de periode waarin Supermans thuisplaneet Krypton nog een primitieve planeet was. Rao voerde ten oorlog tegen Cythonna, de IJsgodin. Zij verloor en werd opgesloten in een andere dimensie. Wanneer ze véél later eindelijk kan ontsnappen, zint ze op wraak, maar de planeet Krypton bestaat niet meer. Kryptons laatste overlevende moet er dan maar aan geloven. Het blijkt dan nog dat Superman, alias Kal-El, een rechtstreekse afstammeling is van Rao! Voordat ze Superman opzoekt, verandert ze Metropolis (en daarna de wereld) in een ijsgebied. Er dreigt een nieuwe ijstijd. Lex Luthor wil graag met 'r samenwerken. Zijn kennis over Superman in ruil voor macht. De niet van eigendunk gespeende Cythonna is alles behalve onder de indruk, maar Lex' geest amuseert haar wel. Omdat Superman doorheeft dat hij een te duchten tegenstandster moet bekampen, wijdt hij Lois Lane in zijn geheimen in het Fort der Eenzaamheid in.

We zien een kwetsbare Superman — die er met zijn krul op het hoofd opvallend hetzelfde uitziet als Elvis Presley — in dit verhaal die minstens een gelijke tegenover zich krijgt als het aankomt op kracht. We kunnen ons ook inbeelden dat hij genoeg heeft van haar uitdagend gebazel. Op een moment weet hij geen betere uitweg dan voor haar te vluchten, een gegeven dat de media oppikt om hem angsthazerij te verwijten. Ook Lois kan Supermans vlucht maar moeilijk geloven.

De Laatste God van Krypton dateert al van 1999. We weten niet in welke mate verouderd drukmateriaal er de oorzaak van is dat er een licht moiré-effect in het drukwerk optreedt. Er is moeite gedaan om het te verdoezelen, maar optimaal is het niet. De geschilderde platen van de Hildebrandt-broers ogen na al die jaren nog steeds indrukwekkend, maar de stijl oogt wel als iets uit de vorige eeuw. Als we het met het werk van Don Lawrence durven vergelijken, dan leunt het meer aan bij de beginperiode van Trigië dan een lichtjaar verder bij Storm.

Die stijl staat in schril contrast met het tweede afgeronde verhaal dat in deze bundel is opgenomen. De Zandman heeft nu eens werkelijk niets te maken met het titelverhaal De Laatste God van Krypton tenzij de gemeenschappelijke scenarist en comicveteraan Walter Simonson die De Zandman zelf ook tekende. Het verhaal is een ouwe Superman-special uit 1992 en leest als een banale vertelling met een creatuur uit de hel die zich met Superman komt meten als een dubbelganger van zand. Het interessantste aan dit verhaal is hoe Superman omgaat met het verbreken van een dure eed die hij ooit heeft gezworen.

De tekeningen van De Zandman? Mwèh, er staan een paar goeie close-ups in met de verbeten trekken van Superman die ons opvielen en de laatste pagina's versterken de emoties door een goed gekozen bladschikking en timing. De inkleuring is vlak en achterhaald, minder geschikt voor het glanzende luxepapier van RW Uitgeverij dan voor de oorspronkelijke rduk op veredeld krantenpapier.