1943, een dorpje in de Midi-Pyrénées: Julien wordt door den Duits opgeroepen voor dwangarbeid, maar besluit zich te drukken, springt van de trein naar Duitsland en duikt onder bij zijn tante in het dorpsschooltje terwijl iedereen denkt dat hij is omgekomen bij een bombardement op die trein. Tot zover de heldendaden van Julien. Daar waar Paul — arts, krijgsgevangen geweest, druk met het verzet — pas echt wat voor la patrie doet, beperkt Julien zich tot het vanuit zijn torentje observeren van het dorp. En natuurlijk ook van jeugdliefje Cécile. De twee maken opnieuw kennis, er zijn wat verwikkelingen met de collaborateursmilitie, een gruweldaad van de moffen, een aanslag van het verzet, maar in het geheel loopt het verhaal kabbelend als een zoet notenwijntje op het ritme van een plattelandsdorp en van de seizoenen naar het ironische, dramatische einde: Julien ontsnapt aan de dood en onderneemt eindelijk eens wat door de trein te nemen naar Cécile in Parijs, waarop ook deze trein — op D-day — gebombardeerd wordt... Julien heeft een jaar uitstel gekregen, maar je lot ontloop je niet.

Het Uitstel was 15 jaar geleden Jean-Pierre Gibrats commerciële en artistieke doorbraak. De twee delen werden gevolgd door nog een tweeluik, Elke Raaf Pikt, dat inpikt op het vorige door te beginnen in Parijs op 6 juni 1944. Beide diptieken vertonen nogal wat gelijkenissen: een jongeman en een pittige jongedame beleven iets romantisch tegen de achtergrond van de Tweede Wereldoorlog in het bezette Frankrijk. Maar verschillen zijn er ook, niet enkel inhoudelijk, ook grafisch: Het Uitstel is minder gepolijst, lijkt wat spontaner en ruwer in de uitvoering van tekening en inkleuring dan Elke Raaf Pikt. Met de reeks Mattéo heeft Gibrat de weg naar de vrijere grafiek nog wat meer ingezet.

De waardering voor Mattéo heeft de heruitgave van de twee tweeluiken in de vorm van integrales mede mogelijk gemaakt. Vreemd is wel dat pas twee jaar na de eengemaakte editie van Elke Raaf Pikt het nu pas de beurt is aan Het Uitstel. Vanwaar het uitstel, meneer Dupuis? Alleszins is het een gelegenheid voor de liefhebbers van Mattéo of Eerlijke Lui (met tekeningen van Christian Durieux) die Gibrats oudere werk gemist hebben weer in te pikken. Zij krijgen de kans alsnog te genieten van een sterk, romantisch oorlogsverhaal; snel naar de stripwinkel, jawel, zonder uitstel!