Meestal voorspelt een terdoodveroordeelde heks of tovenaar op de brandstapel of net voor haar of zijn terechtstelling een profetie om wraak te beloven aan de menigte. In dit geval rolt er een profetie van de tong van een net afgehakt hoofd van een halfelf. Hij beweert dat er binnenkort een kind geboren zal worden dat een land zal veroveren voor alle halfelfen die hij achter zich zal scharen. Je kan al raden wat er gebeurt als tien jaar later een boself vuile manieren met een mens doet met een kind als gevolg. Nah-Thaal wordt jaren later herkend als de verlosser en de revolte kan beginnen. Met zijn gevolg komt hij een domein van de boselfen opeisen, maar hij wil er best belastingen voor betalen. Hij wil gewoon in vrede met zijn volk leven. Een eerste onderhoud draait op niets uit. Ondertussen is er sprake van drie voorwerpen die de leider van de halfelfen een verzekerde overwinning moeten schenken. Door chantage moet Nah-Taal aftreden terwijl zijn minder op peis en vrede beluste opvolger de troepen tot oorlog aanmaant.

De reeks Elfen is een hit. Zoals intussen wel vaker het geval is met de gelimiteerde hardcoveruitvoeringen van Daedalus (en ook van Saga Uitgaven) verkopen ze als zoete broodjes. Inmiddels zijn er al vier albums verschenen in zowel softcover als hardcover, het tempo zit er goed in. Ook in het Frans is er sprake van een succes. De reeks zit daar al aan zijn tweede cyclus met tien verschenen delen. Het speciale is dat elk deel in de tweede cyclus een vervolg is op het nochtans afgeronde verhaal uit de eerste cyclus die Daedalus momenteel vertaalt. Zo krijgen de blauwe elfen uit deel 1 te maken met zombies in deel 6. Allemaal marketingmechanismen uiteraard, maar zolang het product kwalitatief is, doen zeurderige commentaren op het vervolgen van goed verkopende reeksen niets ter zake. Luidens Franse recensies van volgende delen wordt het er zelfs nog beter op omdat de verhalen complexer, nog beter geconstrueerd zijn.

Voor elk tot nu toe verschenen album is er niet over één nacht ijs gegaan om tekenaars en scenaristen te selecteren. Ze voelen zich elk in het (heroïc) fantasygenre thuis en dat komt alleen maar de presentatie van hun albums ten goede. Eric Corbeyran levert een professioneel, zij het veilig binnen de lijntjes gekleurd verhaal op waar Jean-Paul Bordier een smakelijke, visuele meerwaarde aan geeft. Hij werd amper twee maanden na zijn eindexamen door collectiedirecteur van Soleil, Jean-Luc Istin, gevraagd om met Thierry Gloris samen te wreken aan de strip Souvenirs d'un Elficologue... toen al een strip met elfen.

Blader het album in en laat die indruk voor zich spreken. Dit is opnieuw een album dat we graag hebben gelezen.